Ги има и постари, ги има и млади, одат од група до група, од човек до човек, се поздравуваат зборуваат на некој изменет македонски јазик, употребуваат и некои непознати зборови, штракаат со своите фотоапарати, други ловат со филмски камери сѐ што се случува, за да кажуваат таму, преку големите води како се живее и како се празнува во нивниот стар крај.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Устата и беше зборлива, па кажи тука, кажи таму , зборот не е магаре или вол, та ќе го врзиш?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)