ита (гл.) - бескраен (прил.)

Тој излез е понекогаш недофатлив, понекогаш сосем едноставен, што воопшто не го нарушува задоволството во приказната, која за раскажувачот Хорацио ита бескрајно.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)