Чувството што може да се добие од литературата е дека, да ги искористиме зборовите на Кристофер Норис (Christopher Norris), постмодернистичките текстови се “како ништо останато во модерната философија, и навистина претставуваат предизвик за целата традиција и себеразбирањето на таа дисциплина”.2 Јас се залагам за тоа дека карактеристиките што им се заеднички на Дерида и на традицијата се помногубројни и позначајни одошто обично се признава.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
“Кога тие расправаат колку неговото дело е поврзано со претходните философи” тие главно ја истакнуваат неговата критика на Западната традиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Постмодернистите сакаат да веруваат дека Деридината мисла прави остар прекин со традицијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Палигоров, сега, кога Татко конечно заминуваше од Архивот, најде и неколку свои зборови, кои не беа во текстот, за да го истакне неговиот придонес во архивистиката, но пак ништо не кажа за сиџилите.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)