Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Сртовите да не нѐ изневерат
оти предолго пешачиме по нив
не за да им ја ублажиме стрмнината
но очите за да си ги тревожиме
со штотуку окутрени глетки
оние кои не го испуштаат првиот плач
на човек кој ќе блуди
оттогаш па натаму!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ја испуштив првата шанса и втората исто така ја чекав третата долго но сеуште ја немаше да дојде
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)