испушта (гл.) - ниеден (прид.)

Го сеќаваше дека е тука повеќе од здивот, знаеше дека беше дојдено по тие рубинени сртови најмногу со својата кожа, врз која она беше некаков игрив допир, а за сето време продолжуваше да скита со погледот по сиот рубинен свет крај себе, не испуштајќи ниеден миг.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И така цел пат: не испушта ниедно наше движење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)