испружува (гл.) - рака (имн.)

Мајсторот, веќе покорен на судбината, ја испружува раката да го направи тој потез, но токму во моментот кога треба да ја фати фигурата, погледот му се слизнува на другата половина од таблата и тој нагло си ја прибира раката.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тогаш мајсторот полека ја испружува раката и го прави изнудениот потез со пионот за едно поле пред кралот, зашто тој е решителниот потез во неговата шаховска кариера.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се кревам на прсти. Ја испружувам рака. Уште половина метар.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Ја испружува раката до масата.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Оди до крај, се тера. И... ги испружува рацете: - Мојата крв ја претпочита вашата мудрост.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
НАЦА: (Веднаш потоа нечујно излегува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Среќа ваша што брзам! Ајде! (Ги испружува рацете назад.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Еднаш месечно го правев оној питачки гест – ја испружував раката за во неа да добијам од брат ми пари за живеачка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ноќите стануваа поинакви, во нив тишината се згуснуваше и мислев дека ќе ми проговори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)