испречува (гл.) - на (предл.)

Крилестата телепатија што го предупредувала кога кулите, дрвјата и бреговите му се испречувале на патот, суптилното сетило и чувството што го водело низ лавиринтите од шуми, падини и облаци, сето тоа било засекогаш согорено со оној удар по неговото лице, она синкасто електрично пржење и саскање.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дубровчанецот го убедуваше дека такво нешто нема да се случи, но тој продолжи да бара знаци во сѐ, и во хороскопот, и во превртениот филџан кафе што мајка му сега редовно го вареше, и во предметите што му се испречуваа на патот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
КАЈМАКАМОТ: Премачкај ја со малтер. (Пауза) Не си одам додека не завршиш. (Пауза. Тишина. Михајло поаѓа кон вратата да излезе. Киро му се испречува на патот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)