Винстон се сепна и се исправи во столот. Подждригна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури и пишуваните упатства што ги добиваше Винстон и од кои тој без исклучок се ослободуваше штом ќе завршеше со нив, никогаш не кажуваа, ниту навестуваа дека треба да биде извршен чин на фалсификување: референците секогаш се однесуваа на пропусти, грешки, печатни грешки или погрешни цитирања, што беше неопходно да се исправат во интерес на точноста.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Вложи голем напор да се исправи во седечка позиција и успеа само болно да го искриви телото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Прво таа како да ме праша дали ќе ѝ го направам тој себап , а потем јас како да ја прашав дали сака и уште што немав почнато да пречекорам во таа сауна за која веќе имав платен билет кога таа се созеде, со рацете се фати за блузата, заградувајќи се и се исправи во постелата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Пред тоа, во последната битка за градот, влезе во пламеното оро, пркосно исправен во метежот на истрелите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Значи, славиме десет дни од нашето познанство“ , се исправи во тесна кошула. „Девет“ , дочека Јанкуло.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И одеднаш, таа се поткрена од постелата, се исправи во половината и се огледа во огледалото царско што стоеше на ѕидот спроти одарот нејзин. Се огледа, се насмевна и – умре.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Бојан се исправи во леглото, вслушувајќи се во тишината што владееше околу колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Перо се исправи во креветот и го виде пликот со поштенска марка на Франклин Рузвелт, претседателот на САД.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Уште еден чекор, уште еден, но тие напори го влечеле сега во линија на зиг-заг по бришан простор и бил точно онде кај што се исправил во атакот да ѝ појде в пресрет на смртта.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Раката на некој од нив ги протегнала последен пат прстите и ја ослободила стоплената дршка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Секогаш подмолниот Арсо Арнаутче доаѓал на прсти и бил без оние извалкани крпи врз окото, сега со некаква бела превивка што можела да претставува повеќе контички украс отколку заштита на рана од јатаган.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Уште еден чекор, уште еден бескрајно долг чекор, и тој ќе се најде во пријателско шарско бачило, да дише меѓу ветрови испарување на овча волна и ненасито да се обновува со млако млеко, нем и тажен до денот на одмаздата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се исправил во чиста кошула без една јама, не толку возбуден колку сигурен во машката намера; нечујно ѝ пришол како да не ја допирал земјата со опинците - Фиданка Кукникова не го забележала зашто и со воздишки и со мисли била свртена кон трепетливите далечини.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неколцина другари на стројниот стрелец Рамиз-бег, пред тоа прострелан низ гради, со тешко и соголено стебло ја пробиле окованата врата на куќата-кула, се качиле претпазливо по тесни басамаци и го нашле безумникот вкочанет; нечија пушка во ноќта сепак му станала судбина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Едното око, нешто понабабрено отколку кај жив човек, застрашувачки гледало во пламенот на нивниот факел, устата се доискривувала како пред несфатлива смеа, чиниш пред тоа тој итречки му се доверил некому дека ги измамил противниците со тоа што се исправил во прозорецот кон блесокот на нивните пушки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа некој друг продолжил несвесно да се движи во пренапнатиот Онисифор Проказник, се исправил во него со извлечен јатаган од крваво месо и пошол со искривено лице да сече и да реве со зборови на одамна умрените први доселеници или староседелци на тоа парче земја.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)