исправа (гл.) - глава (имн.)

Оди, ми вели другиот и ми ја исправа главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лазор престанува да ја скубе тревата од пред себе; ја исправа главата и го гледа Јосифа право в очи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Знаеше дека е најтешко да се изддржи тоа, што во тој глас можеше да се сети, безмалку да се види, како волкот ја отвора устата, како грчот во празниот стомак му ја исправа главата, оптегнувајќи му го гркленот до крајната возможна граница на еластичноста и како секој мускул на него станува потврд од дрво, сув и истенчен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се сонуваше како еден од тие волци, скиташе по снежната шума и се задржуваше на секоја повисока тумба, ја исправаше главата кон ѕвездите и завиваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)