исполнува (гл.) - со (предл.)

Камбаната продолжува да бие. Ветерот го носи нејзиниот тажен одзвук и мракот го изсполнува со морничавост.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сѐ што навестуваше корумпираност секогаш го исполнуваше со дива надеж.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се разбира дека и тој извикуваше со останатите: беше неможно да се однесува поинаку. секогаш го исполнуваше со ужас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се сеќаваше Бојана за сѐ, за сѐ. Слатка струја ја опијануваше и ја исполнуваше со неискажаната милност.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Имаше убав глас, продорен баритон, кој се пробиваше низ старата беговска куќа, ја исполнуваше со неговата надеж.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Празните денови на долгото топло лето Рада ги исполнуваше со читање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пишуваше, како во денови на затишје на фронтот, при врвење низ селато, некаде ќе чуел гајда и срцето му се штрекнувало, му се возбудувало; ќе застанел да слуша, а душата му се исполнувала со милина, со радост, но и со тага.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Звуците што се вртеа околу неа в круг ја исполнуваа со нејасен страв.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Чувствував дека сум сѐ уште многу мала, а тој татко ми ме исполнуваше со стравопочитување и знаев дека самиот ќе реши онака како што е најдобро.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Плитко е она, си велев, по кое не се копа длабоко. Да, ќе копам длабоко, и тоа ме исполнуваше со сила.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Неговата нерешителност им ја распламнуваше смелоста и ги исполнуваше со една мисла.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Стрпливо и вредно носеше сега тули синот на Тајко, исполнуван со вакви мисли. Камења, малтер, па тули. Како во „Света Софија“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Томето немо стоеше потполно предавајќи му се на мигот, на најубавиот момент во нејзиниот живот, чувствувајќи ги прекрасните топли, меки усни на своите како ја исполнуваат со чудесен длабок мир и бескрајна топлина, светлина и убавина кои ѝ се ширеа се низ телото до сржта на секоја клетка.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тогаш, се сети поради што сликата на овој нестварен Град го исполнува со носталгија.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
И сите решенија почнаа да се исполнуваат со најтанка точност по планот што го подготвуваше коџобашијата со другите советници што беа околу него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Чувствуваше како неговиот мозок се исполнува со зовриена жива.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)