Второ, наместо да се исплатуваат средства за слепи лица со оштетеност на видот над 97%, со овие изме- ни исплатата важи за потполно слепите лица и наместо за лицата со инвалидна оштетеност над 90% – исплатата важи за телесно инвалид- ни лица на кои заради движење им е потребна инвалидска количка.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Укинато беше огра- ничувањето од три години за кое Фондот беше обврзан да обезбеду- ва средства за исплата на овие надоместоци (чл. 9, ЗИДЗПИО/97), а покрај тоа беше пропишано и дека на оние лица на кои Фондот пре- станал да им исплатува средства по овие основи, поради истекот на рокот од три години во нивните случаи, им се обезбедува користење на ова право од денот на влегувањето во сила на измената и допол- нувањето од 1997 година (чл. 31).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Но, во меѓувреме тужениот QBE доброволно му исплаќа средства за ПИО, по што тој ја повлекува тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Трето, за набавка на опрема се предвидени средства во висина од 50 просечни плати и, четврто, за доградба и адаптација на работниот простор исто така ќе се исплатат средства во висина од 50 просечни плати.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
А бидејќи тоа не било сторено, на работникот не му следува оваа разлика од четири плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Имено – во јануари 2008 – истата судијка, следејќи ги напатствијата и насоките на повисокиот суд, само делумно го усвојува тужбеното барање, при што „Кјуби“ беше задолжен да му исплати само K-15, а не и разлика на име испратнина – со мошне чудно и сомнително образложение дека ова право нема третман на „парично побарување“ (!?), па како такво прво морало да биде барано пред работодавачот, па дури потоа да се бара по пат на тужба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)