Есенбаците удрија на смеа, та ми го испија целиот шнапс од Дојче Демократише и ниту капка не ми оставија од тоа позападното.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Имаше обичај за ручек да испие цела една порција расол.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Една вечер многу настинав и барав да стане, а таа ми рече: Сине, вода нема, влегол бикот, ја испил целата вода.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Филозофот се насмевна и праша сосема непритворно: „Зарем треба да се испие цело море за да се сфати дека неговата вода е солена?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)