има (гл.) - уште (прил.)

Ова големо акционерско друштво, со прилично сложена структура и внатрешна организација, во своја сопственост има уште десет други трговски друштва – меѓу кои и „Охис Пласт М“ ДООЕЛ – Скопје, кадешто конкретно работеше и X.Џ и каде имаше околу 300 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во оваа фабрика, која е најпозната по производството на прашоци и детергенти, беа вработени околу 1.500 работници, а Х. Џ. пред настанување на подолуопишаниот спор имаше работен стаж од 26 години во истото друштво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Селаните не мрднале со прст да му помогнат во тешкотијата во која се нашол сега. Но има уште.“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
До овој гроб имаше уште едно гропче тврда земја, со две-три сиви плочи налегнати дамна во земјата. Низ нив се нафатиле капини и трева.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Му застуде и гледајќи дека има уште час два спиење, легна покрај Гита и се обиде да заспие.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Откако се врати во Солун, Корец беше во некое необјасниво и напрегнато исчекување... И самиот не знаеше на што. Нешто му кажуваше дека оваа 1943 година треба да се очекува отсуден настан.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рано е да постане, има уште толку начини за разрешување на оваа позиција, а нешто му шепина дека меѓу тие многубројни начини се крие само еден што води до победата, и тој може, и тој мора да го најде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но нѐ чудеше кога тој ќе одмавнеше со рака и сосем млако ќе речеше дека овие биле сосем мали возови, наречувајќи ги желчиња и чајничиња, зашто по другите градови имало уште многу, многу поголеми возови, кои тој на млади години ги терал...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Замавна лево и десно со кундакот и кутна уште двајца, но рацете му се олабавија, a забите почнаа да му чкртаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа сонцето го огреа баш во селото Чаништа, оттука до чуката Маргара имаше уште цел час одење, та тие што беа на чуката слободно можеа да го видат неговото движење.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Имам уште за тебе, бре куче! — извикна Димитрија и тргна со берданката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никој во моментот не се сомневаше, бидејќи и едните и другите бараа уточиште од него, а тој ја имаше уште силата и авторитетот во народот за да го направи реченото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе си имаме уште расправии со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Готово“, рече сестра Мира, „газа и фластер, другарче, како прозорче врз твојата умна глава.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Почекај, има уште нешто: инјекција тетанус, сестра Миро“, рече докторката.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Каде ли заскитало тоа детиште, како да има уште црвци во газот”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Па, човекот на сѐ се навикнува. Утре со него имам уште еден судар“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
До скоро јас по овие места наоѓав испукани фишеци. Можеби има уште.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
До пладне имаше уште неколку задачи за вршење, кои не беа којзнае колку итни, но кои во секојдневниот живот во колибата мораа да се свршат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кочијата, во која покрај ковчегот имаше уште четворица мажи и, една жена, мајката на умреното, се упати по Пазарџиски Пат, тогаш во тие оддамнежни времиња, сѐ уште неразгазен, кон Прилеп, но кај Алило, после се дозна за тоа, скршнала десно, кон Битолско Џаде и по него, по Битоско Џаде, го однесле малечкото во Битола и таму, на тамношните христијански гробишта, го закопале.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Има уште многу други јадења кои се припремаат на оган од лепешки, а самите лепешки, пак, почнуваат да ги собираат, на одредено место во дворовите, уште од првиот ден кога, напролет, пред Благовец, ќе ги истераат гојдата на пасење во ливадите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имав уште сили да погледнам зад себе кон домаќините и блиските, кои не престануваа да ни мафтаат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Е сакаше Мајка повеќе да ме товари на ова патување, макар што имаше уште многу, многу да ми даде за носење: убави кошули, со свои раце навезени за својот брат,за своите снаи, внуки, простирки и облеки, кои било ред да се однесат, но поради границата останале кај неа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сети се на тајните вечери што ги сликаш во Македонија, имаш уште 12 слики!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Има толку нешта пред тебе.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но имаше уште, оти кога клопчето на тајните се одмотува, подолго изгледа одошто кога оној што крие тајна го замотува: на следното ливче, о бедни и благоутробни, го најдов родословието мое, тајната на светиот крст на грбот што го носев!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако излегов од циркусот, сфатив дека светот на Луција, на Партијата, на училиштето, на семејството, на нацијата, на државата е обичен провинциски неуреден двор; светот без циркусот изгледаше беден, смешен, нецелосен; произведуваше дробни грижи со кои ги плашеше бедните мушички заробени во неговата мрежа; тие мушички мислеа дека светот достига до оградите на тој мал двор, а не гледаа дека зад него има уште, и уште, и уште; во циркусот, по само неколку волшебни часови престој, сфатив дека светот е огромен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Признавам дека имам уште многу да учам – го прекина Еразмо старецот. – Мене, сето ова ми прилега само на куп зборови, кои можеби ќе успеат да поттикнат некого да направи обид или мал чекор кон просветлувањето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Да не ви треба соба? Имам уште една слободна. Сакате да ја видите?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но има уште нешто. Зошто е, на пример, схемата Борхес-Џојс-Борхес? Зошто повторување?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Односно, дали тоа е повторување? По што се разликуваат тие епиграфи?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Причините на претензиите на Србите и на Бугарите се, се разбира, чисто политички, но освен нив има уште една: македонските наречја стојат едно до друго така блиску, едно во друго се слеваат толку незабележливо што, ако се признае едно од нив за српско или за бугарско, ќе треба да се признаат за такви едно по друго и сите соседни со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но во Владиното соопштение има уште едно многу важно место: револуционерните комитети, според изразувањето на руската влада, сакаат да создадат “Бугарска Македонија”, а Русија, за којашто се блиски и интересите на другите христијански народности во Македонија, не може да ги жртвува нивните интереси за Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но тоа име во очите и устата на Грците имаше уште специјално значење: најомразени за нив варвари, луѓе необразовани, груби, коишто граничат со ѕверовите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Има уште илјадници души од родот твој што како и тебе не клекнаа на колена и им останаа верни на коските на своите татковци!
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се прогонуваа една со друга толку спокојно, и надоаѓаа во неоретчени налети, како горе да ги имаше уште којзнае колку многу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Има уште дванаесет или тринаесет пати по пет сантиметри.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Си ја провлекува раката на подот, ги напипува тркалезните студени топки. Има уште дванаесет. Чувај се сатано!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И, го пронајде, тој и тој, женет тогаш и тогаш, за таа и таа и... чекај, да, да тука имаме уште еден брак, па уште еден.... па уште еден.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А може да ме спаси денот, што сум имал уште денови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Има уште еден лек, вели Маса Кулумоска, уште само врапчиња, сојки и прлици може да нѐ спасат, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Татко се врати само да има уште една мака згора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Има уште место. Да додадам уште нешто? - Немој.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Прости Виктор, морам да побрзам дома. Со Томо имам уште една незавршена работа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во седум, Рада беше пред вратата на Роска. -Ајде, влегувај! Има уште некој, со кого треба да испереме уста.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас имам уште многу, многу мани. Често си летам во облаци.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Имаа уште време пред таа да се најде со Тинето кај саатот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ќе продолжи дефилето на вековите, тираните ќе продолжуваат... Стигнуваме во Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше уште една драматична минијатура на која тешко навикнував.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има уште многу страници да се прочитаат од есејот за Школата на тираните, да се провери нивната трајна актуелност во малата тиранија која ја замислуваше и не ја оствари Хабиб Бургиба...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Камилски имаше уште многу да каже за поимот аир, имаше многу белешки пред него, но, сепак, реши да го заклучи своето излагање со уште една изведенка од зборот: Во балканските јазици е мошне често употребувана изведенката аирлија со значење со среќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски сакајќи да го изрази прецизното значење на овој збор, но и да го покаже бездруго доброто владеење на францускиот јазик, значењето на зборот аирлија, го претстави и на француски јазик: Q`il vous soit de bon augure!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXVII Имаше уште многу други прашања претходно да се расчистат од теоретски и од методски карактер помеѓу Татко и Камилски, па да се започне замислената операција чистење од опасни турцизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На првиот спрат имаше уште една малечка соба, којашто беше празна.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
„Горе на катот има уште една соба што можеби би сакале да ја разгледате“, рече тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Всушност, ги има уште многу“, рече старецот, „иако намената им е променета.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега ќе станам и ќе сварам кафе. Имаме уште еден саат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што има уште пострашно, што има уште погадно? Помисли на Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаме уште дваесетина минути на располагање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Има уште еден во Стрелеско, вели тој.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
ѓ) договор за вработување на куќни помошници (чл. 53, ЗРО/05) – кај овој посебен тип договор, покрај тоа што во нашата држава се официјализира една средновековна феудална категорија – „слугувањето“, „главарењето“ или „закрепостеноста“, има уште два куриозитета: единствено кај него е оставена одредбата која предвидува негова заверка во Заводот за вработување, што очигледно е пропуст при редактирањето на законскиот текст; а, во овој случај, предвидена е и можноста обезбедувањето „сместување и исхрана на работникот, кај работодавачот, да претставува дел од платата“ – кој пак дел, во договорот, мора да биде изразен во пари!?;
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И имаше уште нешто, полускриено, во тој поглед.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Карл е малечко момче. Му треба време да се навикне, дека таму, некаде далеку, во некоја далечна земја, има уште една мајка, за која првпат станува свесен...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мајката Роса од синоќа е во подрумите со момите и гуските, ама од кај исток, додека од оваа страна, на кај дворот, односно од кај влезот, има уште две празни места со ѕид раздвоени,само со празни дупки за врати и празни дупки за пенџериња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мајка имаше уште сила во душата за да го исполни Татковиот завет.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
До зајдисонце имаше уште два остена кога Трајче влезе во Мацково.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- До зајдисонце има уште време, - продолжи Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Вистина ќе пресечеме и греди - продолжи Евто - но има уште нешто друго. - Што е тоа? - се заинтересира Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Времето се отвори и на овој бел лист Има уште место за троа ноќ есени И троа месечина од која лисјето вени и паѓа.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
На катов има уште две соби. Тие се на другиот крај на чардакот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Би можел да ти кажам кога ќе има уште секунда пред да полетаат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зар има уште нешто со што може да ме казни Господ, особено Богородица?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Освен површините со пиперки и домати, имаше други со бланучки опојно миризливи и благи, а кога тие завршуваа се појавуваа јаболкца петровки што го немаа вкусот на бланучките, додека ѕарѕалините онака убаво пожолтени и со темни дамки од сончевата страна имаа уште поубав вкус и од бланучките, па сѐ до црешите, праските, грозјето.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но имав уште многу живот пред целосно да се предадам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во екстаза да се доживее визијата за постоењето и почитувањето на божјата мудрост, љубов, милост тогаш неминовно би го следела срцето а не умот низ ова невреме на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Вешто едрење низ животот со насмевка која сѐ уште ми лебди на усните, полна со немир да го дознаам крајот на мојата приказна, но има уште многу што да се проживее пред да знам каков ќе биде крајот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можам ни да го предвидам, во телово и душава ја чувствувам паниката која ме окупира, епицентарот на случувањата се менува со секоја нова бура од натприродни настани.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не знаев како да чистам вакво месо и бидејќи љубопитно ме гледаа имав уште поголема трема.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Од самовилите има уште по некоја жива.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Дробејќи ги во своите муциња и гледајќи дали има уште, тие се смешкаа сѐ додека не ги надуја мешињата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Знаеш не сме ни до пола пат има уште одење до поштенскиот дом, па низ шума до детското одмаралиште, па низ парк-шума и дури потоа - голема угорница до врвот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Имаме уште некое лажиче саде-кафе. Стави, невесто. Ама стави и за нас по едно.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Впрочем мајките и бабите за нас децата секогаш имаа уште по нешто што беше само за нас: дивјачки, горници, грозје, туршија а и јаболче понекогаш. Убаво беше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Освен ова, имам уште гестови од тој тип, од дада- периодот. Како овој чек.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Еден од нишанџиите упорно ме следеше, но никако не можев да видам дали има излез, некоја друга врвица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога видов дека има уште многу од патот се разочарав, останав уште малку да размислам, бев малку заморена бидејќи се влечкав по стомак, а торбата со преврски и другата опрема речиси не ми беа ни потребни зашто само ме изнамачија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ги има уште стотина непродадени, чмаат во градската апсаана.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Имаме писмен и учен свет, а треба да го имаме уште повеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама, до тогаш има уште еден месец, ибн Пајко, дотогаш јас ќе дишам како рисјанин.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако те исклучиме тебе што постојано си ја гледаш пред очи твојата Атиџе, такви будалетинки има уште многу на светов, но еден од најголемите и секако најславен е Данте Алигиери.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И знаев дека зад повисокиот рид има уште повисок.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)