има (гл.) - токму (прил.)

Во далечниот XIV век, Отоманците, понесени од дотогашните победоносни походи, упатени кон северните предели на Европа, кон Виена, најсилни упоришта имале токму во оваа Тврдина, како нивна последна отстапница, при сите напуштања на Европа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но оној, чија фотографија сите три љубоморно ја чуваа: тета Наца на пијаното, тета Менка во кујната, над шпоретот, тета Дитка на телевизорот, врз неделната програма – тој имаше токму такво лице: отмено, благо, а непроникливо – лице на дарителот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Таа имаше токму две карти скриено длабоко во ракавите за кои Томо немаше ниту најмала сомнеж.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сигурно е веќе зрела. Тој ја имаше токму во цветот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Првиот конфликт го имаа токму во клубот кај што пушташе музика.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И заплива полека во тоа, а неговата тврда корупка, што ја имаше и тој, како и секоја семенка, околу својата свест, почна сега да се отвора со една речиси неосетна спорост, низ која сепак имаше токму онолку, колку што му беше потребно простор за да се подаде и да поникне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Скопските раскази ја имаат токму таа цел: на читателот да му ја понудат книжевната карта на Скопје.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Шекната е!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Брзам! Ја подигам гилотината... Имам токму само време да ја видам како претрчува на крајот на слепата уличка...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Да му се помочам!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Односно, со нивните стварни особини тие имаат токму онолку заедничко колку што оној валкан, егоистичен и грабежлив лихвар од антисемитските вицови има заедничко со самите Евреи.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тие го имаат токму тој призвук на невистинитост, но всушност се многу вистинити и тоа е она што е најстрашно. К: Повремено помислувам пак да ги засукам ракавите и пак да станам оптимист и да се обидам да направам нешто, но ситуацијата постојано ме тера да се занимавам со музика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секогаш ги имаше токму толку на број, десет, и тоа изгледа само затоа зашто сметаше дека така ќе им го зголеми значењето според примерот на Десетте божји заповеди. Ниту еден повеќе ниту еден помалку.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
( - Значи, сатирата се движи од богатството на формата кон богатство на содржината, - вели Помошничката. - Токму, - блажено вели Преведувачот, затоа што се чувствува добро, а во сосема догледно време ќе се чувствува уште подобро, за што јасен придонес ќе има токму Помошничката.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Социјализмот и пост-советскиот систем донесоа нов елемент во литературата како одраз на животот, со тоа сатирата доби нов поттик, нова храна за преџвакување - секогаш одново, секогаш добро нахранета уверка: тоа е сатирата на Војнович, на Харитонов... - што отвара една нова - кој би рекол, социјална, тој не би погрешил - димензија во сатирата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)