има (гл.) - таму (прил.)

Ставив можеби премногу, зашто и да ми затреба нешто, имав таму во С.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И се упатиле кон север. Има таму некаде, зад оние сини ридишта некое село. Лаки се вика.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Го гледате ли? - А што има таму? - Орли. Орелски гнезда.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да видам што има таму, што има одзади, и како се гледа наоколу.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И тиа немало да се плаќаат како досега во стока, туку во пари, потребни за да се купат некои работи за војската кои ги немало тука, во царството, туку ги имало таму некаде, во дуњата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сите се тискаат кон средината, а од многу луѓе не се гледа што има таму. Си стоиме со Весна настрана, чекаме.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со други зборови, би нѐ открил: би изразил, а со тоа и би обелоденил, нешто срамотно или неугледно или барем потенцијално дискредитирачко за нас, нешто непожелно или патетично или претенциозно или непривлечно, нешто штетно за нашиот идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најпосле, таа создаде геј-заедници ослободени од надзорот на стрејт-светот, каде што можеше да дојде до нови видови колективно промислување, кревање свест, културна полетност и себеустројување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Клониме од еден дизајн, кој никогаш, ама никогаш не би го имале дома – или не би го носеле, или не би го возеле – не само затоа што е грд туку и затоа што е, да речеме, сладок или китен-китен или фалбаџиски или мелодраматичен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со месеци или со години штеделе пари и најпосле се доселиле во големиот град, каде што разумните станарини во геј-маалата што се создаваа во некогашните етнички, работнички или постиндустриски делови им овозможуваа на луѓето како нив да се издржуваат работејќи како келнери или како медицински сестри, а, сепак, да живеат во урбан геј-центар – макар што можеби мораа да го делат станот со неколку цимери за да ја делат киријата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа ја создаде онаа масовна јавност која е суштинска за да се поткрепи културна сцена што е во процут и да се вдахнови постојан политички вриеж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А дури и во тие очигледни или одбивни случаи, може да излезе потешко да се објасни логиката што ни е во основата на вкусовите одошто ние сме си мислеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-гетата, со други зборови, побудија нови облици на живеење. ‌Луѓето што ги воспоставија тие гета не беа, главно, народ од средната класа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Енклавите Кастро, Фолсом и Полк Стрит во Сан Франциско не беа населени со типови што чекале да се отвори работно место во некоја центарска адвокатска канцеларија или на Универзитетот на Калифорнија во Беркли (иако имаше таму и многу правници и професори).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Реагираме толку силно на овие кодирани значења што не може да има многу сомнеж дека навистина ги има таму или дека знаеме дека ги има, но – освен во неколку случаи, кои не се ниту очигледни ниту претерано одбивни – би биле на големи маки да ги кажеме какви се, да ги именуваме, точно да наведеме од што се состојат тие значења, што точно значат тие конкретни значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А знаат ли Бугарите оти во тоа време кога тие го имаат во Петроград еден Станчев, Србите го имаат таму еден Пашиќ, 78 или еден Груиќ79 или еден Новаковиќ? 80 Овие дипломати последователно се или во Петроград или во Стамбул; и на едното и на другото место тие остануваат по неколку години со ред.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Некои уште додаваат: и за Источна Румелија велеа оти имало Грци во неа, но по ослободувањето се покажа колку Грци има таму.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонија ја признаваат за бугарска во етнографски однос, но мислат дека е излишно да си ги трошат силите за да научат нешто за таа земја, затоа ништо не знаат за неа ни од историјата ни од географијата и етнографијата нејзина, освен дека има таму чети и востание, на коешто треба да му се помогне само со лотарии и не со самите себе.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Има таму една негова статија за две Македонии.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ги имаат речиси истите мисли, што би ги имале таму, во снегон; а најдобро од сè друго го сеќаваат она, што би го помислиле, оттаму, од снеговине, за едни вакви скриени тројца зад некој ѕид и зад неколку чекори простор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И Змејко не еднаш можеше да види, додека шетаа по оние големи дуќани и додека разгледуваа сѐ што имаше таму, како една рака се изделува од нивната китка и посега таму, каде што не ѝ беше местото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- О, нема проблем, но не е само тоа. Има таму уште многу работи за гледање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Кажи ми како си ти, што има таму ново?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па што има таму? – рече Петрович и во истовреме го разгледа со единственото око целиот негов виц-мундир, започнувајќи од јаката до ракавите, грбот, фалтите и петлиците, сѐ што веќе му беше многу добро познато, зашто беше производ на неговите сопствени раце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Кажи што има таму? - го прашавме - Од каде доаѓа овој ветар?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чупина, корзо и политика. Дај гледај си ја работата даскалска, златни деца имаш таму“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Америка се држи неутрално, но сепак има таму и американски доброволци кои се организирани под името „Abraham Lincoln Brigade” и се борат во интернационалната бригада на страната на републиканците на Азања.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Меѓу критериумите за избор важна улога играше заобленоста и тврдоста на газот (стручњак со потесна специјалност ги удираше жените по газот и со внимание ја следеше реакцијата, оти требаше да се регистрира секој детал: тресењето на газот нагоре и надолу, на левата и на десната страна, интензитетот на тресењето на едната и на другата половина од газот, пропорцијата меѓу нив, степенот на нивната споеност и слично на тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Комисијата за избор ја интересираше формата на градите, нивната тврдост или мекост, нивната подигнатост или спуштеност, потоа должината и формата на брадавиците; должината на нозете од горниот дел на бутот до колената, и од колената до петиците, раздалеченоста на нозете во горниот дел на меѓуножјето (посебно беше важно дали има таму триаголниче за ѕиркање од другата страна, за ѕиркање однапред или одназад, сеедно).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Армија на спасот, римокатолици, Евреи, Индуси - од сите сорти ги имаше таму.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На Месечината веќе сме биле. Знаеме што има таму.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа личеше на ловец, и целото нејзино внимание, целата грижа, беше свртена кон тоа да открие што има таму зад тој, мајката чувствуваше, присторено весел израз на лицето на чедото.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Французите многу се излежувале, имале таму направено бањи, добивале неограничен број цигари, а какаото им било како вода.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Што има таму да се разбереме кога се е јасно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Од сите тие места не имаше таму, во Сук.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А оттаму, кучкините синови, има таму една шепа од нашинците кои имаат големи уши и долги јазици, па и на лајното му викаат папо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А што има тогаш над нас и под нас, што има таму?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но добро, би ми било тешко да го купам целиот тираж на книгата во издание на Фајар за да го дистрибуирам самата јас.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога нашиот национале Бернар Кушнер ја изразува својата нестррливост и својот очај пред сведувањето на сметките на различните заедници на теренот со кои се соочува, тоа е исто така нормално; но има и други позначајни работи отколку да се испраќаат емисари да трагаат во регионот, има таму и неколку мудреци кои ги минуваат нивните животи во читање и медитација на импресивен збир книги, меѓу кои и Библијата, Талмудот и Куранот... и кои на нивните деца им даваат пример на достоинство и благородност.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Имало таму на брегот крај реката само една чунка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Кој има таму? - тивко и уплашено ме праша Бреза.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Папуџијата Јосиф си имаше таму и лозјенце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Имаше таму многу свети книги, но нели не можеше сѐ да запомни?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Имаше таму и шестмина римски папи, разни великодостојници уште од времето на Самуиловото царство.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таа беше мала лани, кога прв пат Тета ја однесе во Маврово, и ништо не паметеше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Едно време Дена фати на секои пет минути да прашува кога ќе стигнеме во тоа наше Маврово, па што има таму, па како е таму, па зошто е, па кој живее во таа наша куќа кога нас нè нема, и сè некои такви досадни прашања, на кои никој не ѝ обрнуваше внимание, па сите одговори ги очекуваше од мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас за жива глава не би го сторила тоа, иако ме привлекува таа мисла – да можам да се нурнам и да ѕирнам што има таму, под површината на водата, та што е толку модрозелена каква што изгледа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го допрев тој ѕид за да проверам дали можеби сѐ уште нешто има таму, но немаше ништо. Ниту знак дека нешто имало.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сите се тискаат кон средината, а од многу луѓе не се гледа што има таму.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)