Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Костадиновска, која е добро информирана за своите работнички права, одлучно истакнува дека и во иднина, без двоумење, би тужела доколку ѝ биде повредено некое законски гарантирано право од работен однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во рамките на друштвото работеа 22 работници, додека денес има само 1 вработен и истото моментално функционира лимитирано – само заради наплата на долговите од своите корисници.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Исто така, иако досега не била активна на поле на работничките права, таа е свесна за предноста од организираното и заедничко настапување пред работодавачот, во форма на синдикат, и во иднина би се вклучила само во некој независен синдикат, ако за тоа ѝ се укаже можност (бидејќи ССМ не ги признава за синдикат!).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Друштвото во кое тој беше во редовен работен однос, „Топли- фикација Битола“ ДОО Скопје, е основано во 1999-та, од страна на монополското претпријатие „Топлификација“ АД – Скопје, кое денес е во приватна сопственост,2 а неговата задача беше да произведува и испорачува топлинска енергија на дел од терито- ријата на град Битола.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

3. Удел во друштвото е севкупност на права и обврски коишто содружникот ги стекнува врз основа на влогот во основната главнина во ЈТД, КД и ДОО – при што, секој содружник има еден удел кој не може да биде претставен во хартија од вредност (чл. 3, ст.1, ал.49 од ЗТД). Значи, содружникот може да има само еден удел!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Насредина на нивата глинена чинија. Во неа има само толчен лук, сол и вода, а жетварите сркаат од неа, мешајќи ја таа таинствена течна храна со црн пченичен леб, за да ја победат жегата.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Шефот не можеше да се воздржи: – Се разбира, козите имаат само имиња.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Некој од нас рече: – Нашите кози имаат само имиња!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Има само миризби, помешани спомени, човечка топлина, глад од утробата, радости, црни ирационални стравови коишто, наспроти сѐ, прават да се почувствува вистинското страдање, како што може Шагал, отаде фантазмагоријата, да ја насетува големината на еврејската душа...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тие на лицата имаат само еден неизменет израз на премореност.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Боже, ти колку го сакаше, без резерва, без отстапница, ама ти си мислела ако појдеш со човек кој има само едно рало чевли, загарантирана ти е љубовта и преданоста, како секогаш да има две страни, од едната богатство, од другата доблести со верна љубов како круна.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Човек, вели, има само три можности за проценка на човечкиот живот: проучувањето на самиот себе, најтежок и најопасен, но и најплоден метод; набљудувањето на луѓето кои се трудат да ги скријат од нас своите тајни или да нѐ убедат да поверуваме дека ги имаат; и книгите, со претпоставените заблуди што се јавуваат меѓу редовите.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Мајка ми имаше само еден брат и живееле кај баба ми, побогато.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Хрватската илузија, дека фашистичкиот и комунистичкиот тоталитаризам се туѓо тело врз здравото хрватско народно јадро и дека најпосле оствареното владеење на народната волја автоматски е и измирување со злото од минатото и воедно исчекор во демократска иднина, има само една цел - потискување на вистината на тоталитаризмот, а со тоа и негова репродукција.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Објаснува дека сега на објектот има само 20 работници, а порано работеле повеќе.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Американски период (прв дел) Ребека (Rebecca), 1940г. •Претпоставувам, господине Хичкок, дека дојдовте во Холивуд мислејќи дека ќе го снимате Титаник? Наместо тоа, го снимивте Ребека.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Сакам вашето лице да го има само она што сакаме да ѝ го соопштиме на публиката - она што го мислите”.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

- Ова е ловечки авион. Има само едно седиште ...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Темнокостенливата коса, прибрана високо над тилот во бујна опашка, ѝ паѓаше до рамениците.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Врз челото имаше само три кадрици. Одеше право накај нас.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Одеше со рамномерни чекори - ниту полека, ниту брзо - небаре чекори низ ливада, а не низ училишниот двор - во цветно широко здолниште и бела блуза.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

На вишакот жени може да има само едно решење, а тоа се вика полиандрија или една жена да има 2 мушкараца.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Во меѓувреме тој секој ден од продавницата купуваше по една конзерва кога месна, кога рибна, а понекогаш по две паштети зашто во продавницата имаше само од помалите, а исто така, на неколку дена купуваше по еден фишек хартија полн со стотина грама шеќер со коишто го прихрануваше смокот населен во меѓувреме во скребите од фурната крај неговата куќа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Веќе не може да се каже дека во Франција има само Французи.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Таа чест ја имаше само уште отец Стефан, кога сочини нови букви, оти логотетот не можеше никако да ги научи постоечките и се жалеше дека се многу сложени.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Секако дека ме обземаше, но и ме вознемируваше. ‌Имаше само еден проблем.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Пред себе го гледав момчето со боси нозе, косата му штрчеше како на еже -нити дете нити момче. Имаше само дванаесет години.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Тогаш имаше само неколку бели куќи оградени со висока авлија.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Во бараките и во коњушниците за чемерните, разнебитените, размеѓените и испадените, на сламеник и рогозина има само по четири педи место.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

- За таму нема никаков пат – рече учителката. – Има само ниви. - И бункери – помислив, бидејќи од тука се гледаат бели тркалезни бетонски капаци.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Впрочем, тие го знаеле неговиот став и нивното евентуално среќавање можело да има само информативен карактер, Делчев, колку и да симпатизирал на нивната акција, бил револуционер кој ослободувањето го очекувал од свесната акција на широките обесправени маси и сѐ што правел на револуционерен план секогаш првенствено ги имал на ум интересите на Организација.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Кога тој не сакајќи се закашла голтајќи чад наместо воздух, човекот со лузната го погледна речиси зачудено, како да не очекуваше дека е сѐ уште тука.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Веќе не правеше крукчиња, а меѓу нив и околу нив сега имаше само густа магла од чад.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Во македонската историја, драги мој, има само... предатели... досега барем.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Оттогаш имам само еден родител: Организацијата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ќе те испратам да станеш комита. И запамети: отсега имаш само еден родител: организацијата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Водите уште посилно бликнале од чешмурките.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Карабеќерица имала само две нешта што сега најповеќе ги сакала и чувала: чешмата и гробнината.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Со голема болка се разделувала од гробот на синот и чешмата.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Гладното и полно со болни превивања тело имаше само еден единствен начин за да ја испрати таа продолжена темнина, за да ја превиди и да се скрие од неа, а тоа беше сонот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Се прекина една ноќ, беше како нешто само по себе да истече и да скапче и тие знаеја дека сите огромни ќиури од бел, зелен и црн мермер и сите други камчишта и бигорите, сите тажни анѓели и сите камени венци, какви што може да ги има само на едни заборавени гробишта и само во Грција, што дотогаш беа ги престојале мирни меѓу тие маслини сите поминати векови, сега се собрани на средината, здробени, и дека тука веќе немаше што да се прави.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Има само една сина сенка, само толку сина сенка, колку по неа да може да се расплисне богатата месечина, што истечува како полн плисок заискрено бело вино од онаа огромна топка на небото, што стои на самата негова средина, како усвитен, пребликнат саан.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Имаше натопено многу високи ѕидови, имаше соѕидано многу зданија со својот малтер, во многу градови по главните улици стоеја градбите во кои тој имаше соѕидано многу свои денови, заедно со тешките копанки, а од сето тоа имал само едно уште пониско рамо и само толку заработка, за едвај да може да дочека додека не се започнеше некоја нова градба во тој, или во некој друг град, сеедно.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ама ако е сам, може е некој чудак, или будала, ама, ме свиѓа, му ја чувствувам хемијата, и оној тик го има само мене кога ќе ме види. Инаку, не трепка со другите.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И додека тој ја возеше својата последна трка, таа за последен пат поминуваше улица. Имаше само 16 години и не се избори.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ама, има само една фалинка. Тој се однесува исто како маж Црногорец, кој не се помрднува од место, исто како оној што ќе го заглавиш со шрафцигер, па не сака ни долу, ни горе...

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И сите негови другарчиња што имаат само по 50 години, па и тој, се убедени дека е време за нови почетоци, па одат на џез фестивал, читаат книги од Ог Мандино, Антонио де Мело, Лујза Хеј, а го препрочитуваат „Галебот Ливингстон“, „Малиот Принц“ и „Ние, врапчињата“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Така е, вели Витомир со насолзени очи од чадот. - Ние, за умен човек имаме само еден збор, велам, којзнае зошто ама за умен човек немаме повеќе зборови.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Борис Калпак имаше само толку време да се тргне од вратата за да не го урне со бес оној што дојде и што донесе мирис на коњско потење и здив на нови умирања.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Недалеку удираа во камен коњски копита. Пак се слушна извик, сега поблизу.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Жал ми е, го имам само него и го молам да остане.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Да знаеш, има само една година, а како фурија руши сѐ по станот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Нејзините гради и детулето вредат исто колку и оние на вашата хероина.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Таа се вудвоса во половината, со онаа безочна понизност што ја има само кај бедниот и кралски отпадок, а со жолтото здолниште како да ја смете земјата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- Робот има само едно право, - реков. – Да се бори за својата слобода. - не занесувај се, - подзастана изненаден црвеноокиот. – Од нас досега никој не избегал.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Црвените очи на другиот изгледаа како две жарчиња. Кога ќе трепнеше, жарчињата се гаснеа. И пак изнурнуваа под клепките.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Легна на железниот кревет на кој имаше само сламарица која му замириса на гумно, на летна жетварска ноќ, на 'ржаница, на разни тревки и билки како да дише огромна билна аптека; и дишеше лакомо, среќен и задоволен како дивеч што соочен со хајка и смрт, успеал да си се врати на своето старо и сигурно легло.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И нема неизвесност, има само кратковидност, неспособност да се согледа човечкото небо и човечкото дно.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Има само еден лек за та болка: дозволи му на љубовта да живеј онаму каде шо се родила.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Махмуд Дарвиш мигум се оттргна од внесеноста во пејзажот и со повишен глас, можеби во знак на протест рече: - Да, луѓето се убедени дека јас пеам за Палестина, но јас пеам само за мојата Мајка...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Имаме само една Мајка и тоа засекогаш... Му ја искажав својата согласност.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во сите почетни сукцесивни фази од почетоците на минатиот век, па сѐ до 1968 година, палестинското движење имаше само една цел: да ја ослободи татковината и да создаде независна арапска држава.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ќе биде тоа време на деколонизацијата во светот и нивните идоли ќе бидат водачите на ослободителните борби на своите народи како Кенијата, Лумумба, Хо Ши Мин, Бен Бела и други.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Макар што имаше само неколку месеци како што беше ослободен од заложништвото на островот Малта, тогаш четириесетгодишниот Али Фети изгледаше свежо и енергично, со висока става, широко лице и не толку изразити мустаќи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Имаше само неколку генерални настани од животот на Татко, кои не беа ставени под неговото необично ембарго: причините ненадејно да замине од родниот Подградец крај Охридското Езеро во Цариград, преку Солун по морски пат до Измир, неговите студии првин по шеријатско, а потоа по модерно право и исламска филозофија, враќањето во Поградец по завршените студии со факултетската диплома и лиценцата за адвокатура, работата како судија и адвокат во монархиска Албанија, напуштањето на Поградец во 1941 години бегајќи од фашизмот од својата окупирана земја, емигрирањето во Македонија и потоа приемот на југословенското државјанство, работата во еден од скопските повоени судови, работата во Националниот институт во Скопје, откривањето на битолските кадиски сиџили (ХVI-ХIХ век) и работата врз нивното средување и преведување до пензионирањето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не ретко таквите мината имаат само име на определеност и многупати повторувана формула на завет.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Некакви конци со кои бил врзан за својата неподвижност за железниот кревет (на нив има само стар, глекав душек и измитарено веленце), се инати тој , ослободен дури и од својата тежина, се исправа и по мрак, и самиот од мрак со грутки стврднат мрак во грлото, се обидува да го искрши катинарот на вратата од забранетата одаја и никако не успева.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Навистина, тој е само вечен, неговата големина лежи во сѐ и над сѐ, безимен е, додека она што му припаѓа има само едно име и презиме - Богдан Јанков.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Под врбата имаше само една клупа и долга маса на која постојано беа распослани неколку дневни весници и на нив положени очила и пепелница, најверојатно за да не ги одвее ветрот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Офнав и се склопчив на креветот.“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Да, сакаше да ми кажеш дека меѓу животот и смртта има само едно влакно, како ова од мустаќите (и ми скубна влакно од левиот мустак) или како она под мадињата (и ме удри со коленото меѓу ципите).

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Па сепак, имаше само нејасна претстава за тоа кој бил Голдштајн и каква доктрина, наводно, застапувал.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во текот на месец мај имаа само една можност кога успеаја да водат љубов.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Да работеше и таа во Одделот за документација можеше да биде релативно поедноставно, но тој имаше само мошне нејасна претстава за приближното место во зградата во кое се наоѓаше Одделот за проза, а немаше никаква причина за да отиде таму.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Раката не ѝ беше повеќе преврзана и сега имаше само лента од фластер околу глуждот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Другата личност беше еден човек по име О'Брајан, член на Внатрешната партија, кој заземаше некаква функција, толку значајна и далечна, што Винстон имаше само нејасна претстава за нејзината природа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Новото следување нема да почне да се дели до утре, а тој имаше само уште четири цигари.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во главата имаше само шест мисли: болката во стомакот, парче леб, крв и врескање, О'Брајан, Џулија, жилетот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Имав кладено на мене едни сини работнички пантолони и една кошула со куси ракави што ја имав само таа прана.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ја имав само пред себе сликата што ја гледав додека ја работев картата.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

немој ќерко, светла Ѕвездо - на небото ти ми личиш - не влегувај в црна земја - таму нема вишно небо - нема сонце, месечина, нема ѕвезди, мила ќерко - црна земја е студена - има само црни змии - ќе ја пијат твојта младост - твојта снага фиданлија - твојте гради негалени -твојте усти нељубени

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Фугата се познава по тоа што на почетокот има само еден глас кој ја пее главната тема.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Најнакрај каков џубокс е тоа кога има само една песна?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Имаше само еден човек, кого јас го сакав. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 171

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Според ЗШ (1991), како овластени организатори на штрајк можеа да се јават и мнозинството работници кои не се синдикално организирани, додека, пак, по ново, легитимитетот да повикуваат на штрајк го имаат само синдикатите и нивните здруженија на повисоко ниво т.е. сојузите (чл. 236, ЗРО/05), што се коси и со нашиот Устав 37 – бидејќи, во него, правото на штрајк и правото на синдикално организирање се постулирани во два одделни члена, односно како две 35. Закон за штрајкот; Сл. лист на СФРЈ, 23/91. 36.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Имаше само едно барање: вратата од поголемата просторија да се однесе на почетокот од ходничето за да може топлината од ќумбенцето подеднакво да се шири и околу него.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Животот го поминува како во полусон, чиниш студените ветрови ѝ ја сопнуваат мислата, како да не е таа Пелагија, туку некоја друга која има само една единствена цел, да ја помине зимата, оваа во здивот на ветриштата, а и другите што ќе дојдат по неа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ние тогаш велевме дека ќе дојде денот кога пролетерите од сите земји ќе се соединат и сите во светот ќе имаат облека и предмети какви што имаше само во каталогот на Ла Ринашенте.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Најголемиот дел од акростиховите, сепак, имаат само едно скриено ниво - но нема никаква причина некој да направи уште едно ниво - акростих врз акростих.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Или може да се направи” контракростих” каде почетните букви прочитани во обратен редослед ќе даваат некоја порака.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во мене веќе нема место за ново семе, а за твоите удари имам само скржава смеа.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

„Војници, воениот суд за дезертерите има само еден збор - смрт.“

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Тој имаше само еден син на име Силјан; имаше Божин и една ќерка.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

А тие... тие сиот живот го минале на Венера, и имале само две години кога сонцето последен пат изгреало, та одамна ја заборавиле и неговата боја и топлината и вистинскиот лик.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Во оваа пустелија нема време, има само Засекогаш.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Замисли си - му се обрати на сопатникот од кола да ти го земат пиштолот, а овој си мисли дека го имам само за мустра...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Во бараките и во коњушниците за чемерните, разнебитените, размеѓените и испадените, на сламеник и рогозина има само по четири педи место.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Таа дарба ја има само човекот.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ПАНКО: Тие рисјани? Тие немат вера, а имаат само фара.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Ако сакаш арен живот, биди арен.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

АРСО: Имал тој тежок ум и широко срце.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Ноќва е ваза длабока без сон каде ’рти цвеќето на немирот И јас немам раце да ја скршам на белото кладенче на денот Немам очи да ја ослепам со жолтите плодој на чекањето Имам само една добра песна што го кроти просторот непроспиен Песна добра како кроток кавал што го чува стадото на надите

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

На паркингот имаше само три автомобили: неверојатно за неделно претпладне.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;

„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)

Отрча до првиот излог и се огледа на стаклото. Во одразот имаше само еден лик. Тој.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Јас искрено им верував на политичарите во Атина, меѓутоа, сега за нив имам само презир и се прашувам дали имаат тие и најмалку чувство на достоинство и морам да признаам, иако со тешко срце, дека јас, припадник на таканаречениот слободен и цивилизиран западен свет, ете, денес, се срамам...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Не, да, има само спорадичен, скоро поединечен отпор. Каде?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Тие истрпнаа. Во чунот имаше само еден човек.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Тој се вцрви од лутина и остро му одговори: - Прво и прво, не ми се обраќајте на - ти, не сме паселе овци заедно, а второ и второ, внук ми има само девет и пол години и билетите ни се во ред.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

И Хејс и Перлис имаат само една цел, без оглед дали се свесни за тоа или не: да најдат основа за обезвреднување на секое негативно сведоштво за да можат безбедно да ѝ се вратат на менталистичката интерпретација на „виртуелниот” систем - интерпретација којашто самиот виртуелен систем никогаш нема да ја избори затоа што еден симболички систем мора „по дефиниција” да е способен да ја понесе целосната тежина на една систематска интерпретација.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Таа имаше само триесет и две години. Умре изутрина пред зори.