Верувам дека никогаш порано, пред појавата на Валери Соланис не дошол на идеја да ја изедначи славата што сам ја конструираше со таа на Мерилин или Лиз, слава која предизвикува стравопочитување.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
(...) Како и да е, неуспесите на Ворхол имаат помалку пресудно значење за она што остана од Фектори сега, а тоа е идејата за слободна популарна уметност - пракса на музика, зборови и слики која прибрано ги урива постоечките критериуми, која го одбира својот пат низ антидатираната комерцијална забава, и ароганцијата на институционалната доблест до некои колоквијални синтези. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 153
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во самиот центар треба да стои стар заоблен кауч, така гол пред античката камера поставена на три ножец.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Првата теорија имаше помалку следбеници и беше предназначена за пред европското јавно мислење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Туку, не ја гледам Рада? Та нели во петок има помалку часови, - прозборе Никодин.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Најпровокативен во оваа глава е поднасловот “постмодерната ситуација на идеологијата”, особено уште претходно најавената теза, дека “ во еден постмодерен, ‘раскинат’ свет со сѐ поголемо забрзување, има помалку шанси за остварувањето на идеологијата”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ако општеството е брзо, т.е. се карактеризира со покомплексен и променлив систем на вредности, побрза размена на информации, со “многукратност на насоките на мислење” (израз преземен од Манхајм), влијанието на идеологијата врз поединецот е помало, и обратно.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Па, си земам за слобода да речам дека е најдобро да си ја тркалаш железната пара на бош и да се дружиш на пријателска база со двајцата, додека не му здодееш на младиот, кој секако има помалку трпение од возрасниот, кој, пак, знае да чека до бесконечност затоа што е каваљер, а ти си неодолива.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ех... Нема многу што да се каже, домаќинката има Медицински атлас Ларус, а и болестите го загубија угледот, ги има помалку, гледате што се случи: нема сифилис, нема гонореа, нема тифусна треска. Нема ни чума, ни колера.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Што ако, кажано накусо, постоунволските машки геј-ставови се погрешни, па излезе дека машката хомосексуалност има помалку врска со сексот, а повеќе со културата, како и со чувствата, со емоциите и со сложените комбинации на афектот (како што тоа се сјадрило во љубовта на некои геј-мажи кон Џуди Гарланд) кој го имплицираат културните практики?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Веќе се од другата страна на вагоните, таму во преминот како да има помалку пљачки, животинки, луѓе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Доктор Сашко Кедев слегува од врвот на светот вчудоневиден дека баш на врв свет мртвото е живо како животинките во цртаните филмови: знае дека во сите докторски книги пишува дека луѓето во чија крв има помалку од 6 единици концентрација на кислород веќе кинисале на оној свет ама од врв свет се слегува прудолу, спокојно и со уморна насмевка, се слегува директно во светот на чудата само со 2,8 до 3,2 единици кислород во крвта.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)