има (гл.) - овде (прил.)

— На, има овде нешчо. Ако се врата, ќе си го зема, отворчето е у мене.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како да не сфаќа... А што имаше овде да се сфаќа?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бродот му го однесе побратимот и кавалот - сè што имаше овде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Најголем дел од она што не ми се допаѓа во моето пишување го има овде во зародиш, а и во поразвиена форма.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Се изнасмеа на сопствената шега, а потоа му нишна со главата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Прибери ги парите, кретену!“ му рече другиот. „И полиција има овде“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ако нешто му се стемни, си рече, ако му се стемни од тоа големо ѕверење, нели беше слушал и за бесплатните гостилници и анови какви што ги имало овде за сиромаси?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А колку луѓе ќе има овде вечерва приближно? Точно ли јас ги избројав?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Беден народ, што има овде смешно?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Нашите родители нѐ имаа овде само нас, ние ги имавме нив, а сега и нашето козле... – Тато, тато ни купи козле! – ја гушкавме сите мајка си, доближувајќи ѝ го козлето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Но кога има овде повеќе гости, зимата воопшто не се сеќава. Многу е попријатно“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бидејќи тоа е од мене, мене така и ме погребаа, во закован сандак”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Ах, каква мрскост! Но сепак, јас се радувам; вие нема да ми верувате Клиневичу, нема да поверувате какво отсуство на живот и остроумност имаме овде!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)