Има неколку начини да се направи Екстази, во зависност од целта на производителот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Никогаш не сум сретнал некој кому таа му се допаѓа“, заклучува Херман.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Имаше дури и еврејски сефардски семејства, имаше едно ерменско семејство на музичари, имаше и едно руско семејство, спасено од Октомвриската револуција, имаше неколку турски семејства, имаше неколку семејства од Егејска Македонија, тука беше нашето албанско семејство, среде многубројното македонско население, во оваа мала Козарска република.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но ваквата желба ја остварив во Сахзенхаузен - тоа е еден од подалечните квартови на Франкфурт, во кој има неколку пиварници и една многу висока кула, во која можеш да се искачиш на височина од 144 метра над нивото на Мајна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во крчмата, во предната соба, имаше неколку души.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
За тоа има неколку причини, од кои тука, во една пријателска “исповед”, ќе набројам неколку: Јас пред сѐ сум работник кој работи со материја, т.е. ја рециклирам материјата во енергија - артефакт и интеракција.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Имаше неколку кусови широка сланина и едно поголемо парче свинско ребро, нив ги нанижа со еден канап и ги обеси на таванот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Да, сум имал неколку девојки пред да те запознаам тебе, - одговори Ѓорѓе чувајќи си ја суетата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но има неколку години како се припрати, со бројна дружина составена од Турци и ѓакони вооружени со пиштоли, со топузи и со крстови, прилепскиот грчки поп, некојси Хаџи Ташку, Влав, и се натура тој да ги врши обредните работи и околу Водокрстот и околу сите празници во Потковицата - така било од памтивек, вели, сите работи во врска со христијанската вера во Потковицата ги вршеле грчки попови и на грчки јазик.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За овие две ѕвезди на мјузиклот „Белиот јоргован“ имаше читано во „Илустрација“ дека веќе имаат неколку заеднички филмови, но ова беше прв пат да гледа филм со нив, кој само што започна.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Во публиката се сместуваа видни луѓе од државата, но и важни луѓе од светот на текстилната индустрија која имаше неколку децениска традиција во Македонија.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Бешир беше подготвен за старт. До палатата имаше неколку стотини метри. До палатата имаше неколку стотини метри.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Имавме неколку другари со високо образование, ноќе слушаа вести, потоа ги пишуваа на машината, па на матрица и на фотокопир ние ги вадевме и ги делевме по единиците да ги читаат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Почнав да учам некои административни работи, шефот Ристо ми даде машина за пишување и некои книги да ги водам.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Одоздола имаше неколку уредно наредени книжни пакетчиња.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му се чинеше дека во џебот од униформата има неколку трошки леб.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Пред заминување, кога двајцата веќе беа простум, Деница покажа на книгата што стоеше најгоре, во платнената торба, во која имаше неколку тетра сокови, парче кашкавал, маслинки и овошје, подвлекувајќи го насловот со бавно лизгање на показалецот по изветвената корица.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Околу е измачкана со кал, а оздола има неколку штици колку да не се гази на земја.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Кадежот на носталгијата потсетува дека по прашањата на религијата би требало да има неколку изненадувања.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Децата го видоа и тоа дека на рацете има неколку прстени сѐ од сребро и злато, а еден меѓу нив беше најголем, со камен што светка како искри да фрла.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Уште неколкупати притисна надолу, дури како што видов, не го имаше растурено падобранот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Но, тоа што уште повеќе ме изненади беше што кога продолживме да чекориме напред, кујната се претвори во складиште во кое имаше неколку стари велосипеди, косилка за трева, разни алатки, боци за гас и слични работи, наизглед неубави, а сепак корисни.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Пред да почнеме да јадеме, тетка ми Олга намрштено го погледна приборот на кој имаше неколку дамки од водата од миењето.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Не можев да се туширам затоа што како веќе да ги чувствував чекорите на тетка ми како нервозно маршираат пред вратата - кога наместо да слушнам чекори од ходникот, од шолјата слушнав само едно „клок-клок“ и регистрирав како водата од казанчето сосем се испразни.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
А зошто? Затоа што во единицата во која служеше имаше неколку „ендопји“, со кои си прикажуваше на мајчиниот јазик, на македонски, де.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Пред нејзе имаше неколку дрвени искривени столици.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Имаше неколку таткови сонародници и од иста вера, истакнати партијци комунисти, со некои од нив животот повеќепати му се вкрстувал, а овде беа погребани во Алејата на великаните.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во него, покрај личната гардероба, има неколку подароци, аманети од Мајка за нејзините најблиски, се разбира ако ги сретнам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Џон Апдајк го завршува својот есеј „Писателот како библиотекар“ со следното размислување: „Со Борхес, ние се преместуваме од онаа страна на психологијата, од онаа страна на човечкото, и се соочуваме, во неговото дело, со еден атомизиран и празен свет.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Имаше неколку званични делегации од Шпанија и Аргентина, неколку локални академици, шепа Аргентинци што живеат во Швајцарија, и десетици новинари, фотографи и сниматели кои го демнеа секое парченце од вест. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 220
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Највидливо присуство беше потполното отсуство на семејството, личните пријатели и другите писатели.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Самотија во своето најдобро издание.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во заднината имаа неколку ископи во кој вежбаа брзо излегување за јуриш.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ило патеше по него, После неколку дена дознавме дека го истумбал моторот и имал неколку скршеници.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)