има (гл.) - еднаш (прил.)

Се случило, имало еднаш, колку да видат очите, а потоа, нема.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Јана ми има еднаш речено дека мажите биле како циркуските животни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Знам, рече попот, ама не може... Имавте еднаш еден Митре... Знаете кој... И доста е...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас штурчо само си свирам и сите во оро ве збирам дајте ми да кажам здраво и јас имам еднаш за право. Не, не не....извикаа дечињата.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Кога побегнав од неговото одајче и од очите на луѓето за да ја родам мојата Пела, му напишав големо писмо дека не можам да го чекам со мојот голем срам, да не се надева дека ќе ме најде кога ќе го ослободат, ама додека е там и плаќа за мене, јас нема да го заборавам, храна и пљачки ќе има еднаш во месецот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
— Имав еднаш толку, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Требало само да научиш да ракуваш со камшикот! А таа тврдеше дека умеела.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)