има (гл.) - силен (прид.)

Иако спротивставени, имаше силни реакции и во другите кругови: италијанскиот скулптор Giacomo Manzu бараше смртна казна, додека пак една швајцарска група уметници го поздрави чинот како трансгресивен уметнички перформанс и сакаше да го номинира Тот за Златен лав на Венецијанското биенале.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пожарникарот беше одликуван со Витешки крст на Грегоријанскиот ред, зашто не само што го спасил уметничкото дело, туку - според зборовите на Папата - го спасил „симболот на Божјата мајка“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бевме среќни што нашата Сталинка издржа. Се радувавме што е оплодена токму од Сталин и што можеби и ние еден ден ќе имаме силен прч.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Можеш сѐ да направиш ако ја насочиш мислата кон тоа, ако имаш силна желба.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И јас ја играв таа игра, додека тој не реши да почне од ново: да оди кај таа жена, да се подмлади (оти мажите во тие години имаат силна потреба да се подмладат, иако тоа е чиста утопија).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Госпоѓата гледаше во Луција изненадено, потем во мене; Луција ѝ рече: „Ете го“ (имав силна способност од дете да читам од усни).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Немаа крилја, но имаа силни раце и цврсти рамена за да пренесуваат ранети и да носат на врв рид сандаци со муниција и долги букови трупци за градење бункери и силни дланки за држење лопати и казми за да копаат ровови и од таму, од врвовите, гледајќи во далнината им се чинеше дека ќе ги здогледаат своите чеда.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Откако ја поместив колата и застанав заради царинската контрола, мажле - го нарекувам мажле, бидејќи беше слабникаво, ниско, тесно во рамената, ќелаво и со бледо лице, чиниш е болно од офтика, ама затоа имаше силен глас со тон на остра наредба.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
91. Иако имаше силни манифестации на македонската национална свест уште од половината на минатиот век, сепак 1890 год. претставува значаен меѓник во македонскиот национален развиток, бидејќи тогаш најизразито се почувствува активноста на туѓите националистички пропаганди и настана нагло и моќно раслојување на поранешната единствена народна маса што предизвика и најсилни бранувања сред македонската интелигенција за отпор против туѓинците и за народно единство.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Многу режисери, за разлика од Флоренс, го третираат актерот како коавтор на претставата, дури некои кои имаат силна и интензивна врска со режисерот, се претвораат во центар на неговата естетика (на пример, Чеслак во „Беден театар“ на Гротовски).
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Соборот на кој полемизирал Акиндин бил свикан во 1341, а веќе во 1352 Варлаам и Акиндин биле мртви.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но, и покрај напредниот рационалистички дух на Акиндин и неговата расправа (како онаа на Варлаам, во 1330-та) завршила со победа на Палма - поради религиозната основа на византиското општество, во кое исихастичкото учење имало силна превласт, а и поради политичките и општествените прилики воопшто.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По што ѝ се обрати на газдарицата и ѝ рече: „А вие, мајчице, немојте да си го губите времето попусто, веднаш порачајте му сандак од чам, зашто од даб за него ќе биде прескап“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе следниот ден се откри дека има силна треска.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И тројцата имаа силни врски со некогашното Отоманско Османско Царство, било семејни, било професионални, но најсилно ги поврзуваше заедничко чувство што и покрај сите повици на судбината, не заминаа за Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој имаше силна внатрешна моќ, широка и добра душа, но кревко срце кое лесно доаѓаше во судир со спротивставените властољубиви, кариеристички, бирократски сили.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во мојата интимна прикаска што му ја раскажував за подводната граница и змејот кој ја варди, за делбите кои имаат силен корен на Балканот и кои историските изми не престануваат да ги зајакнуваат, за мојата потрага по балканската хармонија, Робер Мале, ми ја посвети песната Свети Наум.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Голем пријател на Албер Ками, делејќи заедничка работна соба во еден период кај издавачот Галимар, ги споделува во неговата медитеранска поетика според која Медитеранот останува негова дефинитивна татковина, како суштински дел од татковината на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не беше пожелно проловите да имаат силни политички чувства.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Шефот имаше силна моќ: тој ја водеше Агенцијата за борба против трговија со луѓе и нелегална миграција, со ингеренции над Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе и над машкиот и женскиот оддел на Прифатниот центар за странци.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Еден период имаше силни турбуленци.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Има силна дарба за јазици, ние веќе си зборуваме на италијански јазик”.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ова отсуство на присност и топлина сигурно не беше потпомогнато од фактот дека „тоа беа тешки времиња и имаа силно и заканувачко влијание на мене како дете.“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По завршувањето на војната тој се враќа таму и го обновува односот со своите родители кој, како што и тој самиот вели, “не би можело да се окарактеризира како посебно близок.”
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но главната компензација за него била фантазијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога понекогаш проѕирно ќе погледнев околу себе и во светот, ќе украдев неколку часови од животот, ќе слезев во ладните ходници сосема длабоко, таму каде што отсечените и отуѓените делови од моето срце и душа во темните огледала ја добиваат својата совршена слика која личи на мене, на тоа што бев тогаш кога знаев што сакам да постанам, кога имав силна причина за живеење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Илјада километри тишина, копнеж и безумие од страст за допир.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Па и на Влатко, така оддалеку сите дрвца му се гледаа исти ама тој имаше силна желба да ги види, па затоа и ги виде: седум бели исправени стебленца во далечината, заробени во калливата почва што тешко базди...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Таа постојано изненадуваше со нова централна тема, која имаше силна моќ да извлекува од балканската сага дури и теми каде што моите мисли се наоѓаа на распаќе на дилемите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Овие преведувачи имаат силна личност која ја затскриваат зад преведените дела на авторите, во кои неретко се надаминуваат себе, но во себе ја задржуваат гордоста на своите подвизи, ретко доруштајќи изливи на жалење, што не се во заслужените први редови на преведените книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Анархијата тогаш не ме интересираше премногу - вистински се интересирав за неа последниве три години - така што многу луѓе кои сега ги познавам и кои имаат силни политички убедувања тогаш не ги знаев, но многу луѓе кои тогаш ги знаев сега развија политичка свест, како и јас.  К: Тие би можеле, како и младите луѓе во Италија. а мислам дека и овде тоа пред се ќе биде случајност, да уживаат... во неконвенционалното истражување.  Б: Не знам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Беше обновена и Евангелиската црква во Албанија која имаше силни европски традиции.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имаше силна духовна моќ полиграфот Фаик Коница, со силниот заграб на неговиот интелект, да го изведе својот народ од маѓепсаниот источен патријархално-трибалистички круг и да го внесе, макар задоцнето, во поприштето на европските идеи, оддалечувајќи го од феудалниот отомански ментален хоризонт.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кај нас имаа силни корени и муслиман­ските бекташи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Има силно воспаление на белите дробови, а и стара е.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Солунските атентати имале силен одглас во внатрешноста на Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На солунската станица имало силна полиција, биле присутни сите солунски конзули и високи државни службеници, а веднаш до нив и неколку гемиџии со динамитни бомби во џебовите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)