има (гл.) - поган (прид.)

Стоеше, загледан во своето срнче, а имаше поган поглед.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дедо попот, господи прости ми, имаше погана уста, како што се вели.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)