има (гл.) - мек (прид.)

И сторивме така, имавме меки срца.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Кажи, што? - Видов огнен аждер, синче. Има мека муцка и нѐ души.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Што си видел и што нѐ чека? Онисифор Проказник без потсмев го гледал, секако не бил љубопитен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Посува и поковчеста отколку што ја знаеше потсетуваше на стара и строга мома од литературата на деветнаесеттиот век и беше вистинско чудо зошто не креска кога говори туку има мек и по малку тажен глас натопен со збунетост. „Вистина е“, му рече. „Јован е на лекување.“ Отец Симеон се наведна гмечејќи ја допушената цигара со врвот на својот чевол.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Можеби. Но јас никогаш не сум копнеел по дијаманти, Моето богатство се моите доживувања. - Овие доживувања – денешниве?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
“  „Ќе заврши, татко, ќе заврши“, се обидува Нина да го спитоми, има мек нарав, па знае, ќе попушти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)