има (гл.) - покрај (предл.)

Дуко беше единствениот човек, кого што за сето ова време го имаше покрај себе и со кого можеше да разговара за сѐ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Силјан во бојот никако не зел дел, чунки Аџијата го имал покрај себе и бидејќи бил гостин не го внесол во џенгот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Слушај, Ерик, му реков, млад си, добро изгледаш и луѓето сакаат да те имаат покрај себе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)