— Лебот — вели Андон — не ти го пишува фурнаџијата што ќе му помогнеш на другарите да го растребите тунелот, а ако втасате побргу, може и да дупнете по некоја дупка и друга. Барут има кај другарите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Има кај францускиот народ величина која се буди кога страдаат другите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Нека се зберат сите орли над мојава пепел да вијат ќе ги нахранам за сетно а потем сите беспатја на нивните крилја нека расцутат дива подземна рика нека ги храбри: најхрабриот од вас исколвете го жив на топла крв да ја посадите мојата пепел да заврзе нешто што ќе го поткрене небото горе да има кај да се умре илјадна не стигам!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ја кажуваа оваа приказна без солзи, без гнев, со рамнодушност каква што само уште има кај монахињи и монаси по манастирите.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Само, ако фатиш уште еднаш по твоите патишта, кај нас повеќе не ќе имаш кај да се вратиш“.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога виде кадијата дека со никакви бакшиши не може да ја соблазни, со сила не смееше, плашејќи се да не е маѓепсница и вештерка, какви што по тоа темно време ги имаше кај сите религии, реши да го измени режимот спрема Анѓа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Го зел со себе и го повел во царските дворови.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
По долги години, еден од дворјаните, за да му се додвори на царот, му ја кажал вистината дека неговиот син е со чергарите, а тој што го има кај себе е од циганската черга.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Повеќето од прашаните одговарале дека сакаат полна кола со златници или пак ја барале златната царева кола.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Мислеше на далечната планинска земја Босна (отсекогаш при помислата на Босна имаше кај него нешто темно), која и самата светлост на исламот можеше делумно да ја осветли и во која е животот, без каква и да е питомост, сиромашен, штур и одвратен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Везирот му обрна внимание на муалимовиот натпис во стихови, пополека ја крена раката и двапати го прецрта целиот натпис.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Дали има кај вас ветар во магла, го прашувам јас Витомира, го зазборувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)