има (гл.) - зад (предл.)

Значи, централното наречје има зад себе, така да се рече, историски права.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во сонот неговото најдлабоко чувство беше чувството на самозалажување, зашто тој всушност знаеше што има зад ѕидот на темнината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја фатив за рачето: - Виде ли сега што има зад тополите, Билјана?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И јас молчев и се прашував: кога Билјана ќе ме запраша: „Тато, а што има зад ридот?“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
На третата ноќ, додека караванот наш мал ноќеваше, Филозофот ме разбуди и рече: го отклучив записот и видов што има зад буквите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ПАНАЈОТИС: Ова е крај ... на познатиот свет. ЕЛЕНА: Што има зад крајот?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ја фатив за рачето: - Виде ли сега што има зад тополите, Билјана?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Секаде гледам само што има зад тебе, не можам да видам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И јас молчев и се прашував: кога Билјана ќе ме запраша: „Тато, а што има зад ридот?“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)