има (гл.) - ѕвезда (имн.)

Знаела дека во себе има нешто извонредно, има ѕвезда која ретко се раѓа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Според тоа каква е листата на барања, во театарот ниту имаме ниту, пак, некогаш ќе имаме ѕвезди.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Само застанете на местото од ѓаволот, од десната страна на ова сочинение и прочитајте што пишува под словото видливо: Чашо моја, чашо моја, Пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем кажа: со врвовите од прстите поминал по записот-клопче; и не прочитал ништо ново; во центарот на клопчето, во средето на преѓата ја прочитал буквата Ж, во жена престорена, насликана од незнајниот сочинител на таа одаја; лево од неа го прочитал записот познат: Јас, царот Соломон, велам: Чашо моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Текстот што во рака го држеше Филозофот гласеше пак вака: Јас, царот Дариј ви велам: Чашо моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А десно од буквата блудница прочитал: Јас, царот Соломон, велам: Чашо моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И прочита: Јас, царот Соломон велам: Жено моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем отец Мида запишал, дека не го интересирало што гледа нечестивиот во словото, и дека не застанал на местото негово, туку дека со умот и уката своја, познавајќи ги самаритјанските букви, со кои записот бил сочинет, прочитал вака, од свое место: ЖЕНО моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Имаше ѕвезда, речиси, пустински спокој во лицето, бездруго наследен од спокојните вечно задоени бедуини во некој неизвесен правец во пустината, со само ними согледлива цел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тешко можеше да се претпостави ова лице намуртено или гневно.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Вечерта секое дете беше си казало по дома оти Најденко од гемиџијата имало ѕвезда на чело.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тогај дури беа кажале оти тие беа го врлиле в море детето, од завис дека имало ѕвезда на челото и наместо дете £ клале куче.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Го донесол гемиџијата Најден пред татка си и беше му се поклонило како на цар што треба; бидејќи гологлао било, ѕвездата беше болснала во очите на царскио син, ина сами стар цар.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Жената била разбудена, та слушала наречниците која што велела.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)