Евреинот имал синови близнаци, слични еден на друг ко јајце на јајце.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А другиот главатар имал син - Лабид - момче со стамена става.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Едноставно посакала да има син без да навлегува во последиците што може да ги предизвика постигнувањето на оваа цел.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И пак ја видов; доаѓаше со влажни стомни и чекореше премногу исправена за товарот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Старчето нешто раскажуваше пребројувајќи на прсти, Сандре Самарија со почит ја нишаше главата пред неговата мудрост, третиот, Арсо Арнаутче, со преголеми очи ја следеше девојката, а мене ме обземаше желба да истрчам и да го зграпчам, да му ја забуцам главата во потокот: разлади се малку, стрико Арсо, имаш син на мои години!
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ама царот Сонце и царицата Месечина еднаш замрзнале на небото. На синовите удрила чума ...“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Царот и царицата имале синови колку што бевме ние - Дмитар-Пејко умре, Јане Крстин и Пеце Дановски загинаа од турска пушка, Васко Тушев се врати во Кукулино. А Онисифор Мечкојад?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Да беше жив ќе имаше синот што да му раскажува на својот татко за изминатите патишта од неговите соништа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Имах сина, имах чедо, а сега го немам.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)