има (гл.) - симпатија (имн.)

Единствена спас и надеж му беа Дамческите, Јован Богојов, оној што слугуваше кај Муслиовци, и чупта нивна, имаше Јанче научено, се имаа симпатија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„И најпосле“, додаде, „очекуваме и негова подршка на нашето заедничко дело.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ја обземало тага што не може како другите деца да трча, што при врвење по улица некој невнимателен човек се подзавртува и ја загледува како оди нанесувајќи ѝ го погледот болка, што скоро сите ученици меѓу себе некој некоја ја сака или има симпатии, се дружат, шетаат заедно, а нејзе никој не ѝ пријдува, не ѝ обрнува внимание.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Не знам дали го вознемири моето однесување господинот Иван Степанович, но тогаш првпат пред мене лично спомна дека отсекогаш имал симпатии кон својот стар соборец и пријател Семјон Иванович, дека му помагал, колку што можел, и дека, еве, на крајов, го ослободил од оние камати во врска со оној заем за фордот што реално гледано тој му ги должи а сепак не бара да му се платат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)