има (гл.) - простор (имн.)

Противникот има простор, а тој е стиснат и скоро наполно блокиран.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Животот што се развиваше во неа ќе ја истера болката од нејзиното тело; крај овој нов живот не можеше и не смееше да има простор во неа за таа проклета болка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ќе му простам ама никогаш веќе нема да има простор да биде со мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На полјанката каде растеа имаа простор да раснат и да ги шират своите гранки.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кога сме кај сметањето, да ви кажам дека во циркусот опсесија ми стана пресметувањето на волуменот на чаши и пехари; ме интересираше колкав е волуменот на еден женски папок, штом толку ѕвезди собира во него, и какво жестоко небесно питие има во папокот на жената при парењето, штом толку жестоко опива тој пијалак, сосема невидлив, занемарлив кога се изразува во единиците за волумен); значи, тие имаа простор, ние дел од него; ние бевме прогонети од големото на малото небо, а нѐ прогонуваа такви како Луција, како Фискултурецот, како подоцна и Земанек; така беше тоа и беше – утешно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Имаат простор за маневрирање, а ние нема како да се испречиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Митра се радуваше што Дончето ќе има простор да си игра, а од тука и не е многу далеку за до првото школо каде ќе мора да оди.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Секој околу себе има простор во кој се чувствува слободно и пријатно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Наместо јавен простор каде луѓето слободно стапуваат во интеракција, без принуда од страна на државните институции – продуктивен, постојано пресоздаван, демократски јавен простор – имаме простор за рекреација и забава каде пристапот е ограничен и отворен само за соодветни припадници на јавноста: „контролирано и уредено засолниште каде јавноста што пристојно се однесува може да го искуси спектаклот на градот“89.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Денешниот јавен простор сè повеќе станува псевдо-јавен, повеќе заинтересиран и 78 загрижен за безбедноста одошто за можностите за јавна интеракција и служи повеќе како место за забава и потрошувачка отколку како политичка арена.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Наместо политички простор обележан со непосредувана интеракција и отсуство на принуда од страна на моќните институции, имаме простор за рекреација и забава, наменет за користење од страна на соодветна јавност, простор што е испланиран, уреден и безбеден.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Од места на комуникација, јавните простори се трансформираат во ексклузивни сцени на спектаклот, со приватно обезбедување за да се заштитат купувачите и бизнисот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
На полјанката каде растеа имаа простор да раснат и да ги шират своите гранки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)