има (гл.) - почит (имн.)

Затоа треба да имаме почит кон нив а тие секогаш да сметаат на нашата подршка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека и тука се има почит.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Верувам дека забележувате: кодошот ве подучува како да се однесувате кон кодошите за да можете да ѝ користите на својата несреќа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во тој свет ќе се има почит за старците.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Те сака и рајата, а и нашите аги и бегови ти имаат почит”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сите ние се раѓаме со предодреден ген и код, но умешноста на прифаќање на животот таков каков што е, е во способноста да се создаде внатрешна хармонија (да се биде во мир со самите себе), да бидеме способни за зрела љубов, да доживееме духовна и физичка интимност и блискост, да имаме почит кон себе и кон другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да имаме храброст да ја соголиме душата и да создадеме нешто креативно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Интимно во себе многу се изнервирав од оваа посета, па ти умираше на педесет и некоја година, а оваа тука место да има почит кон твојата болест ми зборуваше само за нејзината тага, за мајка ѝ.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)