Уште од Илијада и Хомер, преку Овидиј и Уметноста на љубовта, постоела и се провлекувала таа бесмислена, неизбирлива и безначајна толпа; а едновремено, тие односи одеднаш добиваат големо значење, како што покажуваат Парис и Хелена, Агамненон и Менелај, итн.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)