има (гл.) - облик (имн.)

Очигледно, овие бронзи имаат облик на уметнички дела, но гледајќи ги нив, излегуваме надвор од себе, преобразени во однос на суштеството. (...) Земете ги Кожа 1,2,3,4.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да беше себичен и да не мислеше на ништо друго, секој би можел едноставно да каже Благодарам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Повеќе не мислиме на неговите работи кога околу себе гледаме слични предмети за кои можеме да мислиме дека тие ги претставуваат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А тоа Јован Акиноски вака го објаснил: Крушата значи живот, зашто крушата има облик на земја, то ест зашто земјава не е тркалезна ни рамна, како што учат едни или како што учат други, туку има облик на грлеста круша, па кога ќе падне крушата на земја, значи крај на животот, значи изедначување на животот на земјата - од земја јеси и земја се сторуваш.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во терапијата, заедно со овие луѓе јас учествував во спротивставувањето на различните практики на моќ, вклучувајќи ги и оние кои се однесуваат на: (а) технологиите на селф - самопотчинувањето преку дисциплина на телото, душата, мислите, и однесувањата во согласност со утврдените начини на постоење (вклучувајќи ги различните делувања кои ги обликуваат телата според карактеристиките на полот); (б) технологиите на моќ - потчинување на другите преку техники како што се изолација и надзор, и преку постојано вреднување и споредување. 60 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Заедно со една група луѓе учествував во деконструкцијата на одделните начини на живот и мислење, преку преиспитување на конститутивните ефекти на специфичните ситуации во нивните животи во областите на моќ кои имаат облик на социјални структури.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Бидејќи машките геј-практики честопати се пројавуваат во детството, долго пред почетокот на сексуалната активност, и бидејќи изгледа во голема мера се неповрзани со каква било сексуална активност, искушение е да се смета дека претставуваат појава што е сосема независна од еротскиот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, да се бараат општествените основи на субјективитетот не значи да се побиваат најдлабоките чувства и интуиции на луѓето и да им се сведуваат на статус на обични илузии и делузии.359 Тоа, едноставно, значи да се објаснуваат. ‌Втората премиса ми е дека работните обрасци на машкиот геј-субјективитет не треба да се стремат да ја оградат родовата ориентација од сексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, бидејќи многу од тие практики имаат облик на извесни дејства што се поврзуваат со девојките и со жените, може да се толкува дека искажуваат длабока, основна, вродена, изворна, нестандардна (женска) родова ориентација, а не (геј-) сексуална ориентација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој општ светоглед нема сигурна привлечност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не случајно најделотворниот јавен израз на геј-оплакувањето на поколенијата што ѝ подлегнале на сидата, килтот од проектот ИМИЊА, имаше облик на едноставен, скромен артефакт и на женствена (односно, обезвреднета) културна ракотворба карактеристична за селанската работничка класа: американски соодветник на селанскиот сталеж на кој му припаѓаат италијанските вдовици во црнина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Месечината и вечерва има облик на срп и од далеку се познава дека е носталгична по изгубениот чекан.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Над влезната порта венче од детски солзи му пркоси на законот на гравитацијата среде бело венче ѕвони бело ѕвонче бели коњи со распавтани бели сни и занданите имаат облик - бела ѕвезда бело насмеана со опашка од бела роза бели галежи на бела свила од првата ноќ до последната бела виделина бел садник од рози во срцето - осаменоста ја скорива љубовта гнетот го скорива гневот бело варосани ѕидови во нив светлината жртва заѕидана врела голтка запрена среде суво грло и смртта тука имала бела боја и многу сакала да гушка листиња од црвени рози.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
2. Одење по печурки По рабовите на шумичките сенка гром, заблуда душевна поглед кој бара нешто нестварно стварно нешто кое има облик, но варира чудовишно мошне пошашавува под шишарките под игличките, трњата, папратта под правта и пепелта.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)