има (гл.) - ново (имн.)

- А што има ново кај вас? - праша Рада и се стресе од студена пот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека говедата пиеја вода, Бојан влезе да види што има ново кај овците.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Како си Тодоре, шо има ново“ праша Костадин.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Плахо се приближи до столчето и седна на крај, не осмелувајќи се да рече ни збор. – Па што има ново? Работата – врви !
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
— Што има ново во Југославија?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што има ново во Костур?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што има ново кај тебе? Да не се омажи?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од коријата излезе Горјан, дојде до него и праша: - Како? Што има ново?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„О, госпоѓата на нашиот Генерал дошла да нѐ посети“, вели тој откако ја забележа Трајчеица и некако загадочно се осмевнува, како да ја насетува миризбата на разговорот што до предмалку шеташе помеѓу нас двете, а потоа пријде, се поздрави; Што има ново кај вас, прашува, ну, как паживаете, как здаровје, жизн, постапува сѐ по моите упатствата, како оној зет кога требало да ги посети тестот и бабата во другото село па жената го подучила како да се однесува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)