има (гл.) - нешто (имн.)

Имаше нешто што личи на Гарбо во оваа ненадејна одлука да ја напушти својата публика која сѐ уште дигаше врева за неговите слики со Кемпбел-супите и скулптурите на „Брило“-кутиите; и имаше нека­ква логика во начинот на кој Ендиевите филмови полека се доближуваа до пародиите за холивудската неумереност - импровизираната екстраваганција со која ги претставуваше андерграунд „суперѕвездите“ како Бригит Полк, Еди Седвик и Вива. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 147
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој и не ги креираше сликите што ги користише, едноставно ги наоѓаше, ready-made, целите обвиткани во својата светли­кава аура што ги правеше незапирливо привлечни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И тогаш, 1965-та година, тој објави дека се повлекува од ликовната сцена и дека сосема ќе се посвети на филмот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ти носам поздрав. - Сега ќе излезам! - одговори Гоце, ги пушти децата во дворот и си помисли: „Мора да има нешто?“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога влегоа внатре, Гоце праша: - Кој беше ти?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Имало нешто што се викало „жолта фонтана”, у стилот ти доаѓа госпожата, ти вика сакаш жолта фонтана, ти викаш сакам, те носи во одредено сопче, ја вади, ти моча на фаца и за тоа имаш 200-300 евра.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Имаше нешто во твоето лице. Си помислив ќе ризикувам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше нешто што му недостасуваше: дискреција, воздржаност, еден вид спасоносна глупост.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во него тој стоеше пред еден ѕид од темнина, а од другата страна на ѕидот имаше нешто неподносливо нешто премногу страшно за соочување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше нешто суптилно погрешно во Сајм.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од другата страна на ѕидот имаше нешто страшно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Брадата го открива карактерот кај човекот: оној што ја пушта брадата да му расте слободно, природно, диво, без да ја дотерува и обликува - има нешто уметничко во себе, повеќе го обликува духот отколку брадата; оној, пак, што ја потскаструва брадата, што ја дотерува, негува и обликува - ја искажува својата префинетост, нежност, желба за блискост и допадливост; оној што ѝ дава форма на брадата во вид на трака што му врви преку вилицата и се спојува со зулуфите - сака да е упадлив, да обрне внимание на себе; оној што ја бричи брадата само на врвот од вилицата оставајќи ја гола како јајце и надевајќи ѝ на брадата од образите да се спои, прекинувајќи ја како прекинат мост - тој ја искажува својата затвореност, потиштеност, нерешителност, колебливост; оној што ја пушта брадата да му расте само на врвот од вилицата спојувајќи ја со мустаќите, ја изразува својата ученост и љубопитност кон сѐ, полн е со енергија и сигурност во себе; оној што ја остава брадата да му расте во вид на шилец или ластовичино крилце спуштајќи ја накај гушата - пргав е и склон кон брзање: брза и во мислите и во постапките; оној што носи порабена „шпанска брада“, полн е со искушенија и желби за доживувања, за авантури, за весел и безгрижен живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Додека жените на Запад имаа негативни политички права и бараа позитивни социјални права, жените на Исток имаа нешто како социјални права, но им недостасуваа политички права и негативни права.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И имам нешто повеќе во дланката, нешто што веќе не е бестежинско како влачена волна туку сега тоа е како топка памук која добива тежина.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не знам што точно но има нешто што може да се стори преку реките лесно и непречено да се минува зашто само така, потоа, животот ќе го стори своето, заклучив бидувајќи целиот обземен од сината светлина во која белата ја снема за заборавање.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Таа не се изненади дека го очекувавме и татко ми да дојде тука. Значи, сепак, има нешто договорено.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но Димче не му поверува. Имаше нешто тажно во гласот на неговиот другар.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
– Тука Хорацио стана од клупата, се загледа кон ситната силуета на гусакот и почна: Ако имаш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Чекајте, чекајте. Имате нешто уметничко.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Има нешто неизмерно големо и важно во неговиот живот, една човечка должност што го заслепува со својот сјај, да се урне нешто сосем подло и гадно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Мислите дека во земјата каде што владее законот има нешто за незадоволство?“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Европејците донесуваат навистина нешто ново и убаво, не е разумно да се одречува тоа, но има нешто што не чини и треба да се одрече и осуди, а младиот лесно го прифаќа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Имам нешто многу вредно и убаво да ти подарам! - рече Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Едноставно се усмерувам за да не се забележи дека мислам на она онаму, каде што има нешто. Има, толку многу, има.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Иако невиноста го красеше неговиот поглед, во него имаше нешто дамнешно, од дното на вековите, нешто зад сеќавањето.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
– А што ќе речеш за овој мистичен детаљ . . . забележа ли дека дотичниот, на десната шака, меѓу показалецот и палецот, има нешто.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Како во играчите да има нешто од некогашниот дворски шут, во најплеменитата смисла на зборот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Костадиница има нешто во главата! си помислува, си ја поткрева едната рака и прави пу пу под под мишка, што и да е, нека е подалеку од неа и од нејзината Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Беше хронично гладен и хронично настинат - ништо не го најадуваше и никогаш не беше дојаден, а од друга страна беше истрениран да трпи глад со денови; зиме - лете носот му течеше, кога мрсули кога водичка, па не знаеше што е тоа да ти биде топло, кога е доволно да имаш нешто на грбот колку да не ти се тресат вилиците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Проклет да бидам, во сето тоа имаше нешто трогателно, нежно, необјасниво.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Имате нешто... тука, - покажа Французинката со прст накај нејзината уста и концентрирано го погледна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во сето ова имаше нешто предодредено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Постојат желби да се владее со други, желби да се има нешто што го немаат други, па како што се вели тие други да пукаат од завист.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ја гледав и молчев.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот се издолжи. Барем во лекцијата да имаше нешто во врска со куче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Имаш нешто да ми кажеш?“ запраша мама, додека внимателно пеглаше една кошула на тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Ќе ги стасаш, ако внимаваш на часовите и редовно ако учиш - вели татко ми.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мама пеглаше во кујната а јас седнав на моето столче и како секогаш со дланките си ја потпрев главата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама тешко е затоа што многу девојчиња веќе учеле англиски на разни курсеви и - ајде сега стасај ги ако можеш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Врвот бил важен. Како да има нешто за јадење, за пиење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе седам и ќе се пофаќам по нозете, по ребрата, по слабините. Да видам да не имам нешто скршено, шинато, скинато. И таму, на скали ја предремувам ноќта, ја измеризувам. 245
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)