има (гл.) - мама (имн.)

Или во епизодата кога се загубила во туѓ град: „Штотуку ги научив буквите...Мими има мама...“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Таа мала Тања има мама, тато, баба, дедо.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)