А пламењето на Грамос би требало да имаат круни и секој од гробовите да има лик на крал...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Едниот беше тркалест и со дупка во средината, сосема обичен, ама другиот беше најчудниот камен што сум го видел: И тој беше долгнавест и тркалезен, ама предната страна имаше лик на човек, тркалезен ама со очите над веѓите.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
И над сето тоа наш рој од желби: пламењето од сите ридишта ветрот да ги наведнува во поклон и врз вдлабнатите гробови крстовите од црн бор и бела бреза да болскаат во пурпур, а пламењето на Грамос да имаат круни и секој од гробовите да има лик на крал...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ставивме нога на Вичо и Бигла, на Лунѕер, Лисец и на Мали-Мади и сите други ридови што изгледаат како да се врзани со еден синџир и во круг имаат лик на венец...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)