има (гл.) - капа (имн.)

Чудните дојденци беа облечени полуцивилно, полувојнички, имаа капи слични на американските.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На скелето од куќата што се гради стои Богдан со мистријата и фанглата в раце; од едната страна е газдата на куќата Шандор; од другата страна жена му Стела; Богдан на главата има капа од весник истркана со вар; малку е поднасмевнат како првпат да се слика или како да има поттргнато малку повеќе пијалак од шишето што му ѕирка од џебот; насмевната е и Стела чиј фустан и престилка се испрскани со малтер; на главата има шамија, но бујната коса ѝ стрчи од страна; лицето ѝ е машкесто, јадро, со изразити црти;
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Само што место глава имаше капа, недефинирана меѓу војничка и милициска, која, пак, се отвораше како капак и ја покажуваше зјапнатата јама на празниот череп.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На главата имаше капа од јагнешка кожа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)