Својата исповед ја имаше од поодамна подготвено, разработено до најситни детали. Не смееше да има грешка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
А таа продолжи: Лазо мој, мајка ти има грешки.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Или, кога ќе предизвикаат, конвенционалните присутни се збунуваат, бидејќи нивните општествени и дискурзивни очекувања – далеко од исполнети – се превртиле наопаку.
Всушност, тоа што дрег-кралиците ги прекршиле прагматичките конвенции на дискурзивното однесување што раководат со човечката интеракција во секојдневното општествено живеење толку ја збунило антропологинката лезбејка и толку ја потресло што таа остава простор (во цитираниот пасус) за можноста дека има грешка во нејзината забелешка – можност дека едноставно сѐ разбрала сосема погрешно и дека, можеби, како моине пријатели парижани во Ен Арбор, е жртва на некакво основно културно недоразбирање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Стрина ми му кажа дека сум постела тримери, а тој почна да вика: Кој ти дозволил таа глупост да ја правиш, тоа се правело порано, и го правеле тие што имале грешки во животот и сакале да им се простат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)