ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Зборот „проматари“ не ми се допаѓа, но се правам дека не го слушам зашто масите го имаат тој грд обичај за високото општество и посебно за луѓето што се на власт да се изразуваат погрдно.

К* чувствува, низ смрдеата на контејнерите се слуша тропотот на чиниите што се мијат кај соседот, мисли, што ли имаше тој за ручек?

Керадер тоа го зборува како вистина по ѓаволите сакам да речам тој ја уважува таа свиња - дури беше еден од главните педери заборавив како ги викаат таму преку со оние Италијаните после големата војна замисли ги само тие дибеци кога го здогледале како го мота тоа црево долго пет стапки еден ден - само сакал да го извади проклетиот боздоган вели Керадер - па тие помислиле мора да е педерски бог-на-боговите или такво нешто и сакаа да го вработат или како тоа се вика добога е па Морт сфатил дека тоа не е толку бедна работа знаеш подобро отколку со него да вадиш нафта по Арабија или да затнуваш дупки по холандските насипи како што досега правеше таа свиња останува таму некое време и тие момичиња таму во тоа италијанско место го мачкаат со ежова маст и маслиново масло и сите заедно работат како весталки девици го соблекуваат таму на полињата и ги прскаат нивите и го истакнуваат Морт вели дека тој вели тогаш најмногу се приближил до онаа вистинската работа жими сѐ! да умреш од смеење! и тие му носат сѐ некакви остарени тетки и пензионери тој ги распорува како со некаква зачудувачка еутаназија за стари госпоѓи и ги благословува сите нивни ебани раѓања гмечејќи го својот член дури по малку и копајќи од страна на бунарот но ќе се распичка со римокатолиците затоа што не е обрежан па тие сакаат да го млатат но Морт вели не и тие не можат да му пријдат кога го има тој огромен овен па со него изведуваат чудо и му го збрчкуваат стариот стојко со света водичка и му го загреваат семето па тоа ги спржува полињата а еден ден дури запалува некој проклет вулкан и тој мој боже! не губи време стварта да ја префрли преку рамо и оттаму фаќа магла жими сѐ! но сега ко што велам таа ситна лирика е покојна и отпеала и тој се вози горе-долу со лифтот како и сите ние еве сега влегува во тој проклет кафез покрај нас куп гадови што се заебаваме со онаа малечката што управува со тој смртно опасен лифт некако чешајќи го својот набрекнат задник кобојаги случајно и мил боже како само се унервозува и пренемага белки пола од нас се брани пола привлекува играјќи се со тоа зуење на рачкат и летејќи угоре низ тоа зградиште и баш тогаш стариот Керадер жими сѐ тој понекогаш стварно изненадува таа шизната свиња ја мерка нејзината пурпурна сукњичка и што велиш! малечката воопшто не носи гаќички! нешто преубаво батка сакам да кажам слатка праска распукана пред туѓ овоштарник и кутриот стар Морт тој кобојаги малку се клешти малку навредува и за момент ние другите не гледаме во што е работата околу што целата узбуна меѓутоа тогаш таа неверојатна работа одеднаш испаѓа и се ниша токму под неговата брада како ебено божјо око жими мајка а тогаш ете тој голем откачен боздоган и мој батка се грчи тој и кине како проклетата секвоја кога паѓа богаму и го погодува стариот Керадер трас! и тој паѓа право на подот! неговиот најдобар пријател и таа мала бедна момичка таа фрла поглед кон тој невозможен член што кружи наоколу и удира по ѕидовите па таа сосема паѓа во несвест и жими мајка се струполува право врз онаа рачка на лифтот и за секунда батка помислив сите отидовме по ѓаволите 15

На старците што покрај Боцета се збираа во берберницата тој им беше најблизок меѓу младежта што се вртка тука, ги имаше тој нив како за другари, на кои не им е крив дека ги нашла несреќата да побелат.

Гронинг: Пред да се родам татко ми беше илустратор; обично работеше стрипчиња од една табла и еден ден заклучи дека според бројот на продадените квадрати секој што го изработил вреди 35 центи и едноставно прејде во бизнисот со реклами, а подоцна и во филмската индустрија. m Грот: Колкаво влијание имаше тој на твојот интерес за илустрација? !

Меѓутоа, расказите кои за свој предмет го имаат тој друг Град неповратно загубен, ја надополнуваат онаа „карика што недостасува”, па некои од читателите на овие страници веројатно ќе отидат да ги бараат местата каде некогаш се наоѓале Дрвениот мост на Вардар, Офицерскиот дом или скопската плажа...

Уметноста го има тој излез и болно би било да не се искористи, да не се откопаат некакви флуиди од потсвеста.

Но каква врска има тој со нив...

Си имаше тој слабост да ги прислушнува разговорите на соседите.

Си има тој и свои грижи па треба и на нив да се мисли.

Уште и пар зборови за денешните девици што ги изложуваме пред вашите (творјански) монструозни очи: Вулкански во меѓувреме стигна начисто да се прешалта на македонски и дури објави (специјален, луд!) речник на македонски зборови, за цело време шетајќи низ градот со своите три црвливи маски и не вадејќи го од уста неговиот неприкосновен херој Даркмен, а потоа и Дишан (три маски), Џојс (забележете какво огромно влијание врз трите писма на Вулкански има тој апсолутно најдобар писател во 20 век!), Набоков, главно сѐ некакви џиновски фалсфикатори.

Фала му на бога, можеби тоа се должи и на фактот што Филонус (кој ионака, трепкајќи во оваа рубрика, одвај и да постоеше) дефинитивно не постои.

Јан Лудвик го исмеваше нашиот свет и тврдеше дека тоа е лажен свет, дека е илузија; ние моравме да се браниме себеси, да го одбраниме светот во кој живеевме, оти немавме друг свет, свој свет, како што имаше тој; ако го изгубевме светот на Партијата, ние ќе останевме сами со себе, и ќе моравме да погледнеме во празнотијата на сопствените души.

А за мене, какво ли мислење има тој за мене кога уште првата вечер отидов во неговиот кревет.

Што има тој неа да ја испраќа!

Ако е мислењето приватна сопственост, што има вредност само за сопственикот, и него би го оштетиле само лично со тоа што би го лишиле од задоволството што му го нуди, би било важно дали со тоа сме сториле вина само на грст луѓе или на многумина.

Со насилното стишување на мислењето пак предизвикуваме посебна несреќа, зашто со тоа го ограбуваме човечкиот род, како оние што доаѓаат по нас, така и сегашните генерации, луѓето коишто со таквото мислење не се согласуваат, дури повеќе од она лице што го изразува.

Извадок од делото на Клод Леви-Строс (Claude Lѐvi -Strauss), Раса и историја Margina #32-33 [1996] | okno.mk 91 ЗА СЛОБОДАТА А ко сите луѓе освен еден единствен човек би мислеле еднакво, не би имале сите заедно повеќе право да го стишат, отколку што би имал тој самиот - ако располага со доволна моќ - да ги стиши нив.

Тој можеби израснува од некој вид патолошка личност, но и понатаму тоа е нејзиниот код.

Таа е бушидо фигура. Кога вели дека е уличен самурај, таа мисли прилично буквално. Го има тој код.

ТЛ: Што беше оној сегмент кога таа беше како хипнотизирана; не знаеше што се случува?

Затоа што „јас, сепак, на сè гледам како на поезија“, ќе рече авторот на самиот крај од книгата, зашто неговата душа свикнала стварноста на постоењето да остане негибната, да има тој со што да се бори, а не да биде доведена во прашање така што ќе биде променета и преобразена, во „милион варијанти“.

Но, да имаше и шестпати по шестотини, пак ќе го имаше тој пргав, лесно запалив карактер, си помисли, и одеднаш си се насмевна самиот на својата лутина.

Змејко тогаш му рече на младичот дека сè што има тој во своето дуќанче, може да биде и нивно.

Најпосле сами беа и сите оние другите ливотки, што прошмугуваа низ мртовечката темнина наоколу, иако тоа беше доста далеку од ова пеколно дно на самотата, што го имаа тој и неговиот волк.

Имаше тој поминато доста градови во својот живот, за да знае кој се завлекуваше некогаш со тие романи.

Го имаше тој поган поглед и додека се сврте кон масичката и за еден миг го опфати својот нож, чие што сечило проблеснуваше притаено на виделината, а не помисли ништо, ни додека почнаа да го чешкаат јаболкцата од прстите со онаа желба да го допре, да го дофати, тоа тивко живинче, што стоеше веднаш тука, а се чинеше како да е наеднаш многу оддалечено, недофатливо, беше еден ист впечаток како кога гледаш од опачината на двогледот.

Сѐ додека сета таа развресканост не почна да се собира сѐ околу еден чуден, можеби и недостатно осмислен, но и највистински повик, што имаше тој да ѝ го довикне на морничавата сивина: - Дај луѓе. Даааааааааај лууууууууууууѓеееееееееееееееееј...

Но, таа доверба, што ја имаше тој таа вечер, можеше да ја зачува само првата година.

Истиот оној впечаток го имаше тој и при третиот истрел, тој сега речиси и како да си го виде своето зрно, додека леташе како оса и како се закопа во бедрото на она стршилиште, изнаоѓајќи го одлично во виулицата.

Гледа Висар кон езерото, размислува за бесмртната вода, размислува кога би имал тој некаква сила та да дојде до шишето со бесмртната вода и да му стави крај на сево ова што го мачи.

Ако има ТОЈ ВЕК ТАМУ и ако има и таму среќавање, ако не се срами господ.

Тоа што го имаше тој едноставно грубо го турна во прегратките на друг.

И верувај секогаш ќе го има тој зрак и во душата, на тагата што тишти да и се заканува.

Си има тој свое јадење, само ова се нашло тука, невино и незаштитено. Му било поинтересно, го провоцирало.

Единствените сигурности што ги имаме тој ги нарекува „позициони”, а тие се изведени од сложената мрежа на локални и можни услови.

Бидејќи медиите за нас го имаат тој квалитет на материјалност, можеме да ги гледаме како објекти.

— Охохо! — се насмеаја другите старци, а еден проговори: — Ако го имаат тој к'смет да дојдат граѓанки, ќе му бидат меки постелите на нашите вдовци: — Држ де! — Се јави Петре Шојов.

Не знам ниту колку пријатели има тој...

Ова не важи за слободата во однос на природата, да речеме за слободата на скулпторот што обликува камен менувајќи го неговиот изглед; во овој случај, колку повеќе вештина има тој, толку е послободен да ги примени своите уметнички идеали не на ничија сметка освен на каменот.

Но кога станува збор за слобода во општес­твото, колку подобро можете да ги примените вашите интенции, толку некој друг има послаби шанси да ги примени своите сопствени желби.

За комитетот тие овде го имаа тој Војнета што ти го споменав.

Се разбира, јас немам при себе таков плод за да ви покажам и практично на што личи кога ќе ви се најде најаден во раката, но вие, таму, горе, во вашиот свет, го имате тој плод во изобилство!

Пред да го убие Курта вампирот, многу ќеф имаше тој да бидит убав и тазе тасмосан…

Мислам, ако веќе некој нешто измислува, тоа може да го потврди токму тој, самиот.

- Приказни! Приказни... Земена е изјава од настраданиот. Инаку, од каде ќе го имавме тој податок за гласот на неговата жена.

ПАНАЈОТИС: Планови? Си има тој своја територија. Какви планови? КИРО: Не знам точно.

ДИМИТРИЈА: Има тој други мисли. Тој е филозоф.

КЛАУС: Што има тој да кажува, па не ја рушиме неговата куќа: Се уште не.

Какви намери имаше тој со неа, толку непогодна, и за него во мигот беше нејасно, освен можеби пред ученоста и начитаноста на бегот да ја покаже и својата упатеност во нешта за него далечни. Ќе да беше второво.

- Што правиш? – влезе неочекувано брат ми во собата и ме стресе.

Можеби требало да биде построг?

Да не има тој грешено што бил секогаш толку полн со разбирање за нас, се трудел да не нѝ забранува и да не нè казнува, туку сè да се решава низ разговор?

Мозокот, човечкиот мозок, Бреза... никој не може ни да претпостави каква моќ има тој и какви тајни се кријат во него!