има (гл.) - таков (зам.)

Да работиме, па ќе видиме! прифати Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А и боите се погодени. Сѐ е во тон“, го пофалив уште еднаш а тој, сетив, дали од моите зборови, или по своја вина, сѐ повеќе го забрзуваше здивот: „Ох, замижувам кога избирам“ одвај шепотеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тој негов поглед имаше таква отуѓеност кон неа... а можеби и... не сакаше да верува... омраза...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Јас се обложувам во Бог знае што, ако некој друг има такво!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Е, ама ти е супер идејата, на оваа горештина на рингишпил! – се побунив. – Кај ти текна сега тоа, а и каде има такво нешто во градов?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бидејќи веќе ја спомнавме и жена му, тогаш и за неа ќе треба да кажеме збор-два; но, за жал, за неа не се знае многу, освен само тоа дека Петрович има таква жена, која на главата носи капче за мажени жени, а не шамија; но со убавина, како што ни се чини, таа не можеше да се пофали; во крајна линија, кога ќе ја сретнеа само гардиските војници ја загледуваа под капчето, трепнувајќи со мустакот и испуштајќи некаков особен глас.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стрикото Лентен беше единствениот обичен, незначителен човек што имаше таква сила над татенцето, Токму тоа, таква голема, чудесна моќ да го запре во најголемиот бес.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Исто како што, во случајот со бродвејскиот мјузикл, нема да ја оствариш геј-желбата ако на сцената ставиш геј-мажи и прикази на машкиот геј-живот, така и во овој случај тешко дека ќе ја одгатнеш тајната зошто Милдред Пирс и Џоан Крафорд им се привлечни на геј-мажите ако ги толкуваш како дублерки на геј-маж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие луѓе од циркусот навистина го доживуваа светот надвор од нивниот круг, околу нивната одбранбена територија како опасен и чуден; сум читал дека сите животни имаат таква одбранбена зона, и дека таа се движи од неколку милиметри кај мравката до три метри кај лавот; тоа дресерите на лавовите добро го знаеја, и должината на нивниот бич беше токму толкава колку што изнесуваше „забранетата зона“ за влегување во просторот на животното.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- И те молам, спомни ме и мене во него – ѝ рече Огне на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Повеќе на мајка ми, таа има такви чудни идеи, а ни татко ми не е ништо помалку виновен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Има такви места на човечката става во кои се собира зла крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зашто секогаш ќе си бидеш обична пачавра, од татко што живеел над пилјара и од мајка перачка.“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не можеш секому и секаде да извадиш грклен. А имав таков порив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За среќа, имаше таква Продавница во мојот омилен град Охрид.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
На лицето на човекот, чие име се уште не го знам, се појави израз на вчудовиденост и по кратко молчење, рече: - Не сум слушнал дека во Сукт имало такво нешто... - А кој пат води за Сукт?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тоа е најдобриот вид на среќа, мигови што ни го одземаат здивот, вистини кои треба да се живеат, но само ретките ја имаат таквата привилегија.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Богдан Русимиров беше човек на Шефот кој оцени дека крај себе треба да има таков професионалец со чиј прозивод би задржал ниво над сите други во увидот на нивната службена работа, но и во приватниот живот: тој се радуваше на материјалот што секојдневно го добиваше од Русимиров, внимателно го складираше, плашејќи се да не се активира предвреме, да не се распрска во неговите раце, да не го разнесе експлозивот што го подготвуваше за другите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А имаше такви кои ја напасуваа стоката по насипот на пругата, кои намерно ги растураа камењата, ги одвртуваа штрафовите од шините и ги крадеа праговите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така во нас навлегуваа помирни и средени чувства, но лошото беше во тоа што имаше такви кои сакаа во нас да го уништат чувството на самосознателноста.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Овие моите во штабот рекле дека имаат такво девојче и ме повикаа мене.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе бев слушнал дека тие имаат такви навики, но едноставно не можев да поверувам во таквите приказни, сè додека со свои очи не видов човек како трча низ собата и носи куп гомна и умира од смеа. (...) Тоа лето постојано снимаавме кратки секвенци што подоцна ги искористивме за Девојките од челзи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
ИЛИЈА: Се разбира дека ми е мака, кога моите сонародници си ја менуваат народноста, но пак ме теши тоа што не само меѓу народот македонски има такви, туку насекаде ги има такви како тебе — расипани души.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кој жив створ има таква моќ?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На овие видици на вреднувањето на неговата трпеливост законот им додава одредби, што претходните не ги отстрануваат, туку ги надополнуваат во разграничувањето на дозволеното и недозволеното.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Колку што можевме да дознаеме; Аритон Јаковлески до последниот час, и покрај сета мрачност и мраз во душата, сепак тој, човечецот, си умел поубав крај, дури се надеваше, имаше такви часови кога страсно веруваше во своето дело, значи - тој имаше некаква подлабока надеж.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Запрашан како реагирале мештанките кога ќе ја виделе Честити (женското алтерего на Чез) в црква или во трговскиот центар или кај лекар, Чез рекол дека знаеле дека не е баш она што изгледало дека е: „Ниедна природна жена... не обрнува толкаво внимание на детали“.352 Истата логика важи за некои од другите тука споменати машки геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги има такви уште многу, помисли утешно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Покрај Томето и Тина се радуваше што ќе има такво убаво случување во Битола.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Малку има такви жени на светот - јадри, тврди како дијамант, а ако ги има, тие се само во овие барови.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Какви улоги имаат таквите дела кога се учи како да се биде геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествената прифатеност, декриминализацијата на геј-сексот, легализацијата на хомосексуалните општествени и сексуални институции, тргањето на пречките за истополовиот брак, за воената служба, за свештенството и психоанализата, заедно со други дотогаш забранети професии, не треба да се побрка со крајот на сексуалната нормативност, а камоли со падот на хетеросексуалната доминантност. ‌Сигурно, има такви што сметаат дека општествена рамноправност премолчено имплицира афирмација на суштинската нормалност на лезбигеј-луѓето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во текот на целото тоа попладне присетувањето на неа силно го вознемируваше, но секој следен пат истовремено помислуваше дека тој не е момчак со среќа да има таква девојка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека за мене такво патување звучеше премногу неостварливо, зошто по принцип ретко имав таква луда среќа да ми се случи некое чудо како патување во странство, иако за некои луѓе тоа претставува секојдневие.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
На кршителите на таа граница, со тој закон против пушењето им се спротивставува здружената моќ на политичката заедница, што борбата против пушењето ја признала за јавен интерес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Татко не доцнеше на закажаната утринска средба, носејќи ја старата цариградска чанта, со која го мина работниот век во судовите, а подоцна и во Архивот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И натаму во животот имав такви ситуации во кои се убедував дека власта ја интересира само едно исто прашање: кој е автор на текстовите кои нејзе не ѝ се допаѓаат, и кој е тој што се осмелил.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Зар да се врза за ваа баба Анѓа, кога има такви чупиња како Нешка? He џанум!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од најгорниот кат се спушташе по скалите и ѕвонеше, од врата на врата, а луѓето нишаа со глава и не знаеја кој би можел да има таква соба.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
3. У СЕКОГО ИМА МИСЛА, НО КОЈ ЈА ИМА ЧИСТА - и "модерните" писатели ја имаат таква во својата глава, но дека на хартија ја ставаат со врзулчиња триста читателот сам врз својата глава облози треба да клава...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Така, престанавме да посакувавме и Татко да има такви ордени.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Има такво нешто кај нашите борци: се дружат, залченце тврдо и отпушок делат, се бијат и се плашат еден за друг, но понекогаш во себе сакаат да ѝ се потсмевнат на туѓата неволја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Крупен човек, кога велам крупен не мислам дебел, напротив тој немаше ни грам сало на себе, но имаше таква некоја конструкција од широки коски, а и беше доста висок.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но како никогаш и никоја не стигнуваше да биде прва, имаа такви, лоши, табиети да се извикуваат и во групи, по две или по три, одеа на вода а таму, на чешмата, или на бунарот, ги оставаа садовите, за да им држат ред, и се враќаа дома си.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Иако бродвејскиот мјузикл може да им биде близок на стрејт-жените на начини на кои не им е близок на стрејт-мажите, иако може да ѝ создава помалку родови неволји на својата хетеросексуална женска публика отколку на хетеросексуалната машка публика353, изгледа дека нема стрејт-женски соодветник на силно самотното, бурно екстатичното, претерано сентиментално детско искуство на мјузиклот што го опишува Д. А. Милер.354 Италијанските вдовици од Фајер Ајленд носат дрег, но не личат на жени, ниту пак имаат таква намера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И бидејќи имам лоша навика да го прелистувам весникот од назад кон напред, свесно прескокнувајќи ги страниците за економија и политика, но не со цел да се задржам на некролозите, туку на рубриката за култура (ако воопшто има таква во овој ден од неделата), случајно дофаќам две страни повеќе и кога во рубриката црна хроника, што ќе видам: Јадранка сликана во придружба на двајца батки облечени во униформи, очигледно припадници на безбедносните служби, кои ѝ помагаат да излезе од огромен црн џип, ламја од минимум 3000 кубика.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Архаична е, застарена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако имаше таква вест, ќе ја читаше со жедност, па макар да се работи за нешто што инаку никако не го интересира.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тие се толку ретки. Чита дека снежниот леопард јаде цицачи и птици. Осамено живее.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Зарем имало такви? - Имаше, ама кој да ги види?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Колку долго живее? Дваесет и пет години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сомневам дека може да има такви, освен некои исклучоци и тие без големо значење! се спротивстави благо Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Штотуку се симнав од ридот, од негде, од нигде или од ведро небо, се спушти на невидлива нишка син пајак со златна глава.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Многумина од Потковицата, од околните села и од градовите, бегаа таму, во Грција и преку море, па на тоа и сè остана - да се чека и да се види што ќе донесе времето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Кој има такво име? Нашиот десетар. Волк, Волкан, нели?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Не, навистина не забележав дека заспал – му реков на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А онаму, еј, под оној рид, Чукар се вика, пак има таква една бука, а местото се вика Велков Гроб.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Оваа буквализирачка склоност се повторува во објаснувањата што ја нагласуваат мажественоста на Џоан Крафорд – само види ги тие потполнки! – или што ги третираат неа и Феј Данавеј во Најмила мамичке како дрег-кралици, небаре е доволно само со такви размисли да се објасни зошто таа го фасцинира машкиот геј-свет.296 Сигурно, никому не може да му избегаат бучовските театралности во изведбата на Џоан Крафорд во Џони Гитарата, ниту има такви што ќе одречат дека Најмила мамичке почива врз зловесните задоволства на женското подражавање (макар и да било тоа само подражавањето на Џоан Крафорд од Феј Данавеј).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да има такви како Тарас не би постоел ни Керим-бег, ни Рифат јанќесеџијата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Имаше такви луѓе во Гнездо: лежеа на креветите, а насмевка им трепереше на усните.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Од кога те чекам – ја прекорив. – Ми вети дека ќе напишеш роман во кој јас ќе ја имам главната улога, а не само бато да има таков.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сѐ уште има такви како мене, кои со мака, со жалење и огорченост раскажуваат или најчесто молчат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
(Мајка ѝ на Џоан Крафорд, инаку, навистина дома перела туѓи алишта некое време кога растела Џоан.) Многумина геј-мажи велат дека имале такви семејни романси кога биле момчиња: убедени биле дека се исклучителни суштества што не се во никакво сродство со билмеското, грубијанско, простачко друштво околу нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да, таму некогаш имаше таква фабрика, ама сега е затворена, напуштена.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Подоцна катаден се потврдуваше дека секогаш има такви кои не веруваат во ништо, па ни во тоа што самите го ломотат во градските озборувалници.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Домот не е само засолниште, туку и место за комуникација во коешто можете да дефинирате барем некои правила и да се чувствувате безбедно. okno.mk 21 Инаку концептот за дом не би имал таков успех во програмите како Hyperkard и на Web, како и во IRL (во реалниот живот) - како сигурно место на кое можете да му се вратите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дали има таков чија топлина ќе биде доволно силна да ја стопи оваа санта мраз околу мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Никогаш не можел да има таков однос кон работите, ниеднаш не ги посакал за себе, пред да помисли дека за секоја од нив треба и самиот да остави нешто; мислеше на убавината на едно такво имање, кога ќе можеш она да го покажеш со отворено лице пред сите, и на нечистотијата на едно онакво имање, а знаеше дека тоа го имаат во себе и повеќемината од нивната група; беа малцина оние што му завидуваа и што му се дивеа на оној.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во што можеше да има таква надеж?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И покрај што некои набрзина заклучија дека бил и едното и другото, што можел да има такво чупале и таков коњ, небаре царски, мнозинството потковичани сомничаво ги собираа рамењата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А царштина без цар не бидува колку и да има такви Кои себеси се замислуваат навалени во рускиот царски трон Не знаејќи можеби дека и тронот отишол јабана Пред црвените јазици на октомвриските пламени
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
„Се согласувам со тебе. Има такви, како што ти ги нарече -подбуцнувачи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сакав да ѝ напишам за мојата намера еден ден да пишувам токму на темата на жртвувањето, во план имав таков роман, тоа беше Балканскиот жртвен јарец, но остануваше едно прашање од романот Татковите книги кое таа често го поставуваше, а јас постојано се обидував да ѝ одговорам, во очекување на вистинска можност...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Славчо го гледаше и му се радуваше. Тој сакаше да си има таков другар, како што е палавиот Месечков зрак.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И секогаш сум помислувал на брегот, секогаш сум помислувал и овде да има таква бања: и водата е лековита, а и местото е прекрасно: со шуми и чист воздух, со езеро во близината и со најмногу сончеви денови во годината...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Изгледаа како да се откинати од светот, како тукушто да ги пуштиле да минат низ портите на рајот, или како пак да ги вратиле во утробите на нивните мајки. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас би го однесол писмово кај Иванов, тој би ме помолил да почекам одговор, таму би ме ликвидирале и ти би останал сосем настрана од сево ова и онаа работа со која јас те држам в раце не би имала такво дејство, како кога би загинал од твоја рака?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Смислуваат приказни. Сакаат да нѐ соблазнат со своите убаво стокмени измислици.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Изгледа и човечево има таква мака, само што неговата не е црна, туку жолта.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Авантуризмот го движеше во погрешна насока, додуша, сѐ уште има такви кои мислат дека голтањето туба со темперна боја за да се прибере аплауз од публиката е херојство и невидена храброст.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Плаќање на работата Кај онерозноста (правото на работникот на плата за извршена работа) во периодот на нашата анализа дојде до 4 измени и тоа: ● се воведе нова диспозитивна одредба со која работодавачот може на работникот да му исплати и 13-та плата, но само доколку тој има таква можност за исплата (чл.24 од ЗИДЗРО/септ.10); ● со носењето на Законот за минимална плата во Република Македонија,31 терминот „најниската“ повеќе не се употребува во внатрешната легислатива и е супституиран со терминот „минималната“ (чл. 25 од ЗИДЗРО/септ.10); ● беше воведена обврска за работодавачот на работникот да му ја исплати платата на начин утврден со закон,32 но за сметка на ова 30 Закон за пензиското и инавалидското осигурување (2012), Сл. весник на РМ – 98/12, 166/12, 15/13, 170/13, 43/14, 44/14, 97/14, 113/14, 160/14 и 188/14. 31 Закон за минимална плата во Република Македонија (2012), Сл. весник на РМ – 11/12, 30/14 и 180/14. 32 Кај нас постои посебен Закон за исплата на платите во Република Македонија (1994), Сл. весник на РМ – 70/94, 62/95, 33/97, 50/01, 26/02, 46/02, 37/05, 121/07, 161/08, 92/09, 97/10, 11/12, 145/12, 170/13, и 139/14.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
„Но она, за гревот, не спомнувај го. Има такви работи што треба да ги заобиколуваме. Од таквите нешта ми е шубе!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во оние грсти што обично луѓето ги разменуваат само по некој е тогаш изваден, ако воопшто има такво.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Другиот ден кога требаше да ја примам четата, дојде еден другар од главниот штаб, барал талентирана жена, да знае да пее, да е убава, чесна и организирана.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, како може да има таков свет? Какво знаење имаме ние за било што, освен преку нашите сопствени умови?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најчестите значења кои му се припишуваа на инаетот, според Камилски, беа: тврдоглавоста, гневот, лутината, упорноста, кавгата, каприцот, подивувањето и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакаат, браќа, да нѐ видат сете нас така слободни како шо го гледаат слободен тој народ тамо — Да се живи, ако има такви луѓе — му се испушти од устите скоро на целиот куп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега кога мојот татко отворено ми рече дека има таква намера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И тоа. не еден, ами безброј.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Убаво е кога се има таква другарка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нѐ има такви што можеме да помогнеме и што помагаме, ама, врти-сучи, сѐ сакаме за тоа да се чуе, да се зборува, да нѐ пофалат, да нѐ величат, па и да ни се оддолжат!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Но уште посреќна што сфатив дека брат ми мислел на мене во Лондон, а јас глупавата, се плашев сосема да не ме заборави, па и да не остане таму за секогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некои женски ликови кои се икони за геј-мажите им се мошне одбивни на стрејт-жените (почнувајќи од Џоан Крафорд и Бети Дејвис во филмот на Роберт Алдрич од 1962 година Што се случи со Бејби Џејн?).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ѝ реков дека џезот веќе е сосема испразнет од фолк-содржините на црната раса, од неговата изворна фолклорна содржина, дека е останата само неговата рамка, неговата универзална музичка форма, која сега треба да се полни со нашиот фолклор; и не само со нашиот, туку и со секој фолклор во светот, оти не е само нашиот фолклор богат, туку има такви уште неброени и незнајни богатства на планетава.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ех“, му рече Јосе, „ако имаше таква кожурка - ниедна жена не ќе го изневереше својот маж и ниеден маж својата жена“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не гледајте кришум, слободно свртете се и погледнете го убаво; тој и онака нема да ве забележи, како што, онака стивнат и повлечен во себе, и него, кутриот, никој одамна не го забележува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зашто има таков вкус, на земја со вода и шеќер.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Наводно уште Алберт Велики, големиот алхемичар, имал таква застрашувачка направена послуга.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Геј-културата нема иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И кога таму има некого, и кога нема: и кога е ден за продавање на новите запленети, и кога не е: и кога има такви нови, и кога нема.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ни испраќаат некои немирни бранови дури и во соништата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа ми дојде една дури злобна мисла во главата - дека можеби со ова што ја преместив сликата му помогнав, ако тој и без тоа имаше таква намера...да ја премести.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога ги имаме таквите закони, толеранцијата не е само медицинска, психолошка или морална ознака на способноста на пасивниот пушач да ги поднесува непријатните и штетни никотински облаци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во овие продавници сè може да се види: има такви што продаваат само раткапни, фарови, па жмиркачи, или пак акумулатори или мотори.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Зашто, колку и да има такви кои урликаат или пак бладаат, тука има многу пријателство што го чувствуваат едни кон други, тие велат: треба да ги трпиме другите за да нѐ трпат нас, а другите размислуваат многу точно кога го спроведуваат тоа на дело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брзав по надолнината да влезам во градот и да ја најдам куќата што воздивнува и, доколку навистина има таква куќа, да ја замолам да ми ги каже своите пророштва.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сакаат да го видат не само учинокот туку и последиците од своето несмасното однесување).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во тоа време имаше такви работи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И ненадејно гледам - стои пред влезната врата сиромашно облечена старичка.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Или пак ако има таков збор но тој звучи многу интелектуално и некако латински („lubricilleux“), за разлика од приземниот англо- саксонски („slithy“)?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„И што ти рекоа кога те распорија?“ „Ми рекоа: овој има таква киселина во стомакот што може и лајна да јаде“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чекаат. Има таква граѓа, рекол настариот. Колку што сакате има.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
-Му налетав на еден в прегратка. Помислив дека си ти. Одвај се извлеков! Има такви, држат цврсто.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И мојата Миру умееше да „патува” заедно со мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не, не бил виновен, имал такви заслуги.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И Јаков има такво парченце. Се брани од зло и го гази.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дали воопшто има такви луѓе, кои со сигурност знаат дека се среќни?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
И многу добро се разбираме едни со други, на пример, јас можам понекогаш да разговарам со еден што одговара само со бесмислени звуци…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И низ песни прескокнуваа цели епохи Од Самол па до наши дни Што има Македонците да се плеткаат Во подемот и пропаѓањата на сите империи Одвреме навреме во песната на Македонците Ќе им влеташе по некое клето Турче И тогаш ќе се сепнеа и ќе си речеа колку ќе се изрезилеја Ако го скокнеа времето на Отоманската империја Баш во тоа време се збрани сите македонски страдања Сите порази и загушени востанија Баш во тоа време на Македонците им се нанесоа најголемите неправдини И некако природно се прими што Отоманското царство Го урниса човек роден и учен во Македонија Природно беше што во тоа време Некои Македонци влегоа во Стамбол на бели коњи Иако беше сосема неприродно и уште понеправедно Што по по урнисувањето на Царската порта Македонија ја распарчија балканските орли И оттогаш наваму така распарчена се тетерави И во соништата за сите царштини Ја римски ја византиски ја турски биле Тадури и австро-унгарски И на Австро-унгарците Македонците им најдоа маана Да стасаше нивната царштина до Македонија И тука одамна ќе имаше филхармонии и универзитети А не само амами тек и чифте амами и секакви анови Одвреме навреме Македонците ќе запееја Под московски вечери Рабјинушка Калинка и такви песни Знаеја многу такви песни како да не знаеја И од порано беа начуле по некоја Ама особено научија да пеат по руски Откако се најдоа во црвеното царство Неоти знаеја како се најдоа во црвеното царство А отпосле дознаа дека баш во времето На црвениот император Јосиф Висарионович Сталин Се стави печат на старите делби на Македонија За сега Македонците севезден да се прашуваат Има ли во историјата печати што бледнеат Има ли печати на кои им истекува рокот на траење Ако има такви печати тогаш сетики ќе дојде денот Кога на најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Македонците ќе ја качат најубавата им мома Угул гола ќе ја седнат врз знамето со шеснаесеткракото сонце Префрлено наместо седло преку грбот На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Во наизменичен патриотски кас и галоп Да го обиколи сиот свет И да ја разнесе насекаде славата и гордоста на Македонците Секако ќе има и такви кои ќе се противат на ова И ќе велат дека тоа ја навредува честа на Македонците И особено честа на Македонките А Македонките се рамноправни со Македонците Ако не од времето на Роза Луксембург Тогаш барем од времето на Валентина Терешкова Македонките уште пред да се родат знаат дека се рамноправни Македонците нека си мислат дека се порамноправни Впрочем какви и да се Македонците никогаш не се сложиле за ништо Па нема да се сложат ни за голата мома гордо јавната На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Оти сите Македонци знаат дека жена гола ако видат Голема кавга ќе се роди во тие што ќе ја видат и сонуваат А во кавгаџиско настроение се заборават без исклучок Сите соништа од циклусот за пропаднатите империи.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
За Сани, најомилената поставка е онаа со снежниот леопард. чудно е што зоолошката градина во ваков малечок град има такво животно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сè уште има такви што за помош на Силвија ѝ се обраќале, а еве, ги има и на ова место.  Кои се?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нели, сите имаме такви слики, според кои ги распознаваме настааните кај кои навраќаме во мислите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Охо, какво крзно! сиво, како со мраз потфатено!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Има кај нас во населбава – прифати Огне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
(1) Најблиско до левичарските интелектуалци во богатите демократии кое денес има таква партија и програма е феминистичкото движење.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ваквата буквалност го сведува овој кинематографски момент на прост одраз на геј-идентитетот, а не средство за геј-идентификација и израз на геј-желбата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, каква смисла има таквиот гест, ако не да им ја приопштите на потенцијалните предмети на љубов вашата хомосексуалност?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Има таква природа, па од својот проблем си прави забава. Притоа постојано уништува невини жртви.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Симболите што требаше да се создадат мораа да имаат таква степен на доживувачка снага за да поттикнат заедништво и со тоа да создадат плебисцитарен карактер: „Потоа одиме на тоа, создавајќи митови, националната свест да ја претвориме во снага и волја.“
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Луѓето што имаат такви потреби, ѝ напишав, изнаоѓаат и сила, а крајот, како и секој крај, доаѓа најпосле.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Има такви жени што се спремни да те казнат заради еднострано наметнатиот пост.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Има таква ноќ во која не постои збор Што може да ги одгатне сите лузни Има таква нож во која се распознаваат само `рѓосаните копја на оградата во дворот И некоја златокрила пеперутка што се провира низ нив Има таква ноќ во која ѕидиштата на собата се сосема голи И во која неочекувано до тебе како последна причесна Допира тешкото удирање на стар часовник
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- А јас, ете, верувам, рекол Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оваа музика има такво својство што не можат дури ни сите кои се во салата да ја доживуваат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Мене ми расправале дека имало такви чуда.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Никогаш не се прашал кој го крстил со тоа грдо име и затоа не се погледнуваше во огледало, едно што по домовите ретко имаше такви луксузи, а друго и затоа што не сакаше да си ги гледа мозолките по лицето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И оти е она грацка, без алишча, не знае да работи, ни оти ќе треба он да ѝ меси и да а пере, нишчо тоа, се ќе праве, само пуста женичка-душичка a a a!... — па му се обрна на Петка: — А бре ми, од кај разбра, в'четано стара, оти има такво нешчо кај нас?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од каде таа идеја, не можам да си објаснам. Најверојатно многу деца имаат таква желба.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога помладиот војник исчезна во шумата, постариот се врати назад, излезе на патот за в град, погледна уште еднаш назад кон шумата и плукна бесно: „Пуф, со кого ќе крепиш фронт - кога и меѓу нас има такви...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но...). (...) Куќите што ги изнајмивме во Провинстаун, Масачусетс, за неколку дена станаа вистинска кочина, и тоа најмногу поради тоа што сите ВЦ-а беа блокирани - изгледа дека тоа секогаш се случуваше кога Велветите беа во близина - така сите почнаа да трчаат низ собите со раце полни со гомна фрлајќи ги низ прозорецот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Камилски овој турцизам од арапско потекло го наоѓаше во балканските јазици и многубројните дијалекти со речиси константна семантичка основа, но и со дополнителни значења коишто се надоврзуваа на основното, не можејќи да имаат таква функција во придружните значења.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
(Има такви луѓе: ќе ти надробат поединости за чии последици и не помислуваат а дури потоа ќе те погледнат в очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И се разбира дека ослободувањето на геј-луѓето од општественото угнетување, како и растурањето на некогаш универзалниот консензус за темелната патологија на хомосексуалноста, кои служеа да го оправдаат тоа угнетување, претставуваат апсолутно значајни многу обемни и неверојатно брзи промени, за чие значење не може да се претера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои луѓе имаат под гушата парче свето дрво. Во тоа им е силата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бев среќна што ќе бидам единствената што има таква маичка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Вџашен, без да има таква намера, го закопа погледот во долчето помеѓу нејзините дојки при што таа си ја стави раката на градите, со палецот и показалецот се фати за бисерниот гердан, да се покрие, но некако не криејќи му го задоволството дека знае каде му залутал погледот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Проклет да бидам, што можев јас кога имав таков бесрамен дедо и ме учеше сѐ некои такви страшни, срамни работи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Дали се потруди барем еднаш да им се приближиш на желбите на таа Цвета, да им погукаш малку на тие желби, да си поиграш со нив?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се уплашивме сега татко ми да не одговара за навреда на Сталин. Имаше такви случаи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Патрик Џонсон за една книга за геј-мажите Црнци од амерканскиот Југ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Грдо е самофалењето и доколку чувствувате дека имате таква, макар и најмала цртичка во вашиот карактер - побргу избришете ја!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Никогаш не сум знаела дека има такви луѓе како татко ти и мајка ти.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, и меѓу режисерите има такви кои го минимизираат неговото значење.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Овие предвидувања, верувам, превидуваат една пресудна размисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ние не чувствуваме ниту умор, ниту жед, ниту глад, ниту пак помислуваме дека сме смртни луѓе, кога имаме таков Крал!“
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Обесен во некој агол на неосветлената соба Има таква ноќ кога цигара по цигара Стигнуваш ненадејно до некои полноќни дождови А потоа одново слушаш како удира часовникот И го препознаваш во неговиот глас Оној сетен повик Таму некаде, далеку во иднината Кога си играат дечиња и ја типкаат земјата врз тебе И во прекрасна ноќ бараат светулки среде бујнатата трева Што те покрива на ридон.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Имало такви години кај нас. Целата река ќе ја прекрие мраз.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Баба веруваше дека има таков јунак. Ќе му дојде време. Додека се оддалечувавме од брегот на Езерото, ние се сеќававме на прикаската на баба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има такво искинато палтенце, прастари чевли со дупки. 180 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- А има такви работи. - Гробници ли? се лути Капсула.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Соочени со фактите дека сите нешта завршуваат и дека простувањето од животните задоволства ја има околу себе неизбежната атмосфера на тага, навистина има такви кои би го скратиле или избегнале збогувањето; коишто, уште повеќе, чувствуваат дека од она што и онака мора да се заврши (т.е. од сѐ, дури и од уметноста) треба да се збогуваме брзо, ако воопшто и сме започнале со тоа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Па човек, кога ќе видеше толку многу садови, собрани на еден куп, навистина со право можеше да си помисли дека водата во Потковицата сосема се дососала.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Иако во војска има такво разнообразие од млади луѓе што забавните и возбудувачките мигови се неизбежни.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Просто денес имавме таков ден, и сега ова е таква ноќ...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дури и да имав таква желба немаше да го сторам тоа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Ах“, рече старецот, „никогаш не сум имал такво нешто. Премногу е скапо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На сите роднини и пријатели ќе им чини чест што имале таков роднина и пријател”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)