има (гл.) - таа (зам.)

Сликата на Дикинсон е портрет на вонземјанин, настанат според упатствата на оние коишто ја имале таа привилегија тие суштества да ги видат во живо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Без таквата информираност сликата Анатомија на небеско суштество (Anatomy of a Sky Creature, 1993) на Rod Dickinson (р. 1965) нема многу да ни каже со оглед дека во потполност е условена од поп-културните дискурси. (Ако жанрот со кој до сега се занимававме главно беше „еротски трилер“, ако не и чиста порнографија, сега тоа е science fiction.)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Веднаш ми стана јасно дека мајка ми мора да ја има таа книга во својата библиотека која уредно ја збогатуваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во душата исти, заблудени синови и ќерки, како половина од главата на детето кое ми се смешкаше во детството, сметајќи дека јас сум единствениот што ја има таа претстава во главата: Невидливата е претворена во црвено масло, како нашите во минатото тазе лузни по абдомените, од кои се извадени протозоите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Воздухот ја има таа предност што е лесно достапен; освен тоа ние имаме органи што, се чини, се направени посебно за обликување на воздушните бранови во симболи - нивно преобразување во “фонеми.” (Прашањето што произлегува од тука а се однесува на нејасната врска меѓу вродената и стекнатата информација мора да се одложи на страна: говорот, лингвистичката способност е вродена но секој одделен јазик мора да се стекне.) Но, воздушните бранови се неповолни затоа што се подложни на звуци коишто ја разложуваат информацијата што е складирана во нив.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Доста е сериозен, па затоа учителот можеби токму него го определи да ја има таа чест.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го потклепа палечникот, и сам проговори некој и друг збор со Стевана и виде дека Стеван се гордее со своето Кате дека служи кај бегот и оти тој ја има таа „висока чест“ прв да разбира што мисли бегот и што ќе прави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Колку членови има таа низа?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но заверата може да дојде и однатре: Евреите обично се најдобра цел бидејќи ја имаат таа предност едновремено да се и внатре и вон.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Беше крај на месецот. Знаевме какви маки има таа во тоа време, кога не ѝ стигнуваа пари ни за леб.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Дали ја има таа запалено печката или седи свиена под кебињата и се тресе од студ!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Колку сакаше да се мази таа, кога ќе застудеше!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не знаеше со кого и какви врски има таа “горе“.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Неподносливи огнови: од неа никогаш и ништо не измами весел извик... За сѐ имаше таа своја забелешка. За сѐ...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„О!“, рече цинично копилето; „Па дали тоа значи дека јас ја имам таа чест да го имам оригиналот?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И замисли си: од толку луѓе што пред нас живееле на Земјата, ние ја имаме таа среќа први да гледаме слики од Месечината, први да видиме камен од тоа далечно небеско тело.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Сѐ што има таа, ни припаѓа нам.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-А светлината? Каква моќ има таа? –праша Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
И сега гледав во оваа Амалија која немаше ништо заедничко со онаа Амалија, немоќта на оваа жена која умираше ме потсетуваше на мојата некогашна немоќ, а јас не сакав, или не можев, во себе да го разбудам ѕверството кое во себе некогаш го имаше таа и со кое ме тераше да тонам сѐ подлабоко и подлабоко, ѕверството со кое – ако го разбудев во себе - навистина ќе бев нејзина ќерка не само по крв, ѕверството кое требаше да ја натера да страда заради сопственото ѕверство, моето ѕверство кое требаше да ужива во нејзиното очајно каење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав во неа, и таа гледаше во мене; молчевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Па макар и да ја има таа желба, макар и да поминуваат низ него сите тие, крајно одредени и јасни - недвосмислени слики за него, неговата боја,искрите на светот, огинот, со таа топла граница помеѓу него и тоа другото во кое не може да верува, колку и да сака; сепак се е подобро од неодреденост во која е онеспособен да проговори свртен кон себеси како кон било што друго, неколку обични и најобични идеи, за тишина, за пејсажи, за нешто.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И ќе ви кажам: и Учителот наш ја љубеше Магдалена толку што прво пред неа се појави за да ја утеши во болката нејзина по него, оти знаше дека највистинска е љубовта што ја има таа кон него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Никола спомена болест што доаѓа кога човек ќе се најде под игли на темнолилав дожд среде планина, нешто што е и мраз на коските и срам на слабост во месото, но јас, како да не сфаќав за кого се говори, не прашав какво име има таа болест и која света трева ја извлекува со пот од болниот, ти велам: бев само сам, самјак, осаменик, се грчев под тежина и се сеќавав на жената што ме најаде или се обиде да го стори тоа пред да ѝ го видам грбот во отворената врата на собата во која се влегуваше преку чардак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во ноздрите ми се стврднуваше врел воздух.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, само мудрите ја имаа таа привилегија во целост да ја разберат навидум тивката, но бунтовна Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Вакви ведри очи има таа и ситно бело лице.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сето тоа го знаеше, и сепак, звуците ја имаа таа сила да ја раздвижат крвта на осаменикот со пријатна илузија за она што најмногу не му недостасува и за што страдањето вака тешко се поднесува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од него, од Блажета Станкоски, врз кого после падна тежок презир, во Потковицата го завикаа Србуле, Стево Србино го посини Алекса и го испрати кај своите во Србија, во Белград, за да изучи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Меѓу сите нив навиден и најпрокопсан беше Стево Србино, но тој ја имаше таа несреќа, иако домаќинката му беше здрава и лична да не може да биде повеќе, да нема деца, а Блаже Станкоски, кого Србите, поради големите мустаќи, го завикаа Брко, ги имаше толку многу, што не знаеше што да прави со нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За бргу, збирката стана најпопуларна партизанска публикација. Тие што ја имале таа среќа да дојдат до неа сo гордост говореа: „Јас ги имам песните“. Ce сеќавам за една доста жолчна расправа во с. Сливово - Дебарца.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Бредшо беше строг, но не и неумолив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште повеќе, трубадурот ја имаа таа способност да ја забележи несреќата на другите околу него – бидејќи ја бранува неговата сопствена смиреност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Хероинот ја има таа моќ сите овие непријатности да ги направи задоволство.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Константниот јадеж би требало да ве збудалува, постојаното икање да иритира и постојаното лошење би требало да биде ужасно.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Не ми е познато дали во лозата 2 3 4 5 Живко Чинго „Пожар“, Македонска книга, Скопје-1970; П.Т.Бошковски: Миораг Друговац: „Биографија литерарна“, Мисла, Скопје - 1968, стр. 97. Милан Ѓурчинов: „Определувања“, Култура, Скопје - 1969, стр. 204. Георги Старлелов: „Светови“, Мисла, Скопје - 1969, стр. 85. чинговска постоел некаков народен рапсод од кого Чинго ја наследил својата неусилена раскажувачка моќ, но тој ја има таа моќна посебност и која низ вековите на овој народ никако не била некаква индивидуална посебност.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ја имаме таа привилегија.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сакав да ја имам таа птица в раце, да ја поседувам нејзината убавина, да биде таа само моја, но, во исто време со таа желба длабоко во себе слушав притаен глас што прашуваше: Дали таа убавина тогаш би била исто толку голема без слободата на летањето?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но, каква врска има таа со тој далечен и нејасен човек?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сигурно, без да си кажат една на друга, и двете ја имаат таа семка во своите глави и веројатно однапред ѝ се радуваат.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А машините не се ништо друго освен садови и трансформатори за неа. u И какви последици има таа нова насока на нашата положба во однос на Јапонија?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но Ервехе не можеше да ја има таа среќа што ја имаа браќата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Литературата ја има таа ретка особина да трае.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира посакав уште веднаш ова мое откритие да му го соопштам на иследникот Роман Гигов Грофот, но тој, задоволен дека успеал да ме предизвика, изигруваше некоја чудна неприсутност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да присуствувам на час по географија на кој професорот изведува чудесни нагледни експерименти во кои цели континенти ја менуваат својата местоположба, а јас како повластен претставник на некоја непозната организација ја имам таа чест да го надгледувам извршувањето на овие големи преселби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уште пет минути!... Од дома... од дуќанот... од омнибусот, од таванчето... колку да се измоча... за да се нацрта уште побрзо во „Генитрон”... да се струполи тука, распуштен пред канцеларијата на де Перер...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Беше тоа во „Генитрон”, омиленото списание (дваесет и пет страни) на пронаоѓачите-занаетчии од Париското Подрачје, кога мојот вујко Едуар ја имаше таа среќа да го запознае еден ден...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Финтата беше кој прв од сите тие збеснати, тие ужасни бедници ќе кидне порано...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Воловарчињата најмногу ја имале таа можност зашто секаде наоколу се просторни ридишта со богати пасишта врз кој овој летен ден сонцето припечуваше, а ветерот го повиваше чипецот и им ги палеше обравчињата на децата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Читаше дека секој човек, помалку или повеќе, има биоенергија во себе, ја има таа сила што може благотворено да влијае на заболениот човек, што може да оздрави.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Како второ, мораме да разгледаме каква последица има таа за Деридините гледишта.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Друга можност е дека ние се обидуваме да исчитаме длабокоумно значење од ситуацијата; исто како што некои се обидоа да исчитаат длабокоумно или дури мистично значење од претпоследниот став на Tractatus-от.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова е вон дофатот на овој напис.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја имав таа чест да и јас одам на тие посети кај мајката на Бертран.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Земјата ја има таа слободна волја да одлучи дали да ми се гади или не.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Да, таа е тешка и за мене, но таа е некој вид имагинација од моето...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: И водејќи љубов, таа вели... ВГ: „Без отисоци од прсти“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој никогаш не дозна какви очи има таа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Само за големците не беше така. Тие ја имаа таа специјална продавница во која се наоѓаше тоа што за нас обичните луѓе ни на сон го немаше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- А што има па ти да се слушаш со нејзе. Каква врска има таа со нас.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И замисли си: од толку луѓе што пред нас живееле на Земјата, ние ја имаме таа среќа први да гледаме слики од Месечината, први да видиме камен од тоа далечно небеско тело.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)