има (гл.) - сѐ (зам.)

— Ами, ти само кажи шо сакаш, шо ни куќа има сѐ е твое. A шо велиш за бакрданик, дал господ и мумурузно и сланина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јоже беше визионер илуминатор и милионер пример за секој млад пионер идол на секој дрт пензионер Од машинбравар до претседател пцуел по Бога народ не пател секој што мрчел камења кршел кој не го љубел Идризово му судел Ако си серел по Јоже Броз ќе си ги видел Удба и Кос ако си кажал за него штос ќе си се убиел згазен под воз Работа имаше сѐ беше в ред Германија, Либија се одеше гурбет бизнисот цутеше динари грст се шверцаа фармерки дури од Трст Народот жали по златното доба Центро и Славија пукаа од роба полутки, одмори, тринаести плати на Водно се градеа луксузни палати
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Што требаше јас да носам кај Ризван-бег? Таму имаше сѐ, беговска куќа, еден сарај жолтееше како сонце.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во оваа радио станица, во која имаше сѐ на сѐ околу 15-тина вработени – според систематизацијата на работните места тој, барем формално, ја извршуваше функцијата монтажер на звук, иако пропратно беше распределуван и на други работни задачи – првенствено како новинар и водител на снимени емисии, прилози и реклами, како и програма во живо.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Инаку, претходно, тој дури 18 години беше ангажиран за извршување разни функции во Радиото – но, само преку договор за дело, без ниту ден платен стаж.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Парадоксот беше во тоа: тие, надвор од циркусот имаа сѐ, ја имаа целата планета, милиони и милиони квадратни километри; ние, во циркусот имавме круг со радиус од одвај дваесет метри, а сепак го имавме целиот свет (сум пресметал дека, според формулата πr2, тоа е само површина од 1256м2.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Живеевме како богови; немавме многу а имавме сѐ, и тоа никогаш во животот веќе не ми се повтори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Немало ни автомобили. Ни телевизори. Сега имаме сѐ!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Сите би имале сѐ: ориз, вино, овци на ливади. А не секој по едно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тето, убаво е, многу е убаво. Има сѐ. Изобилство.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој плукаше во огнот и раскажуваше, оние што не му веруваа не го засегаа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Трговецот Арон имал сѐ во куќата, од шарени ламби до позлатени лажици. И уште повеќе од тоа: всемог стопан вампир.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Васе донесе и некаква книга што татко му ја оставил дома. Во неа имаше сѐ.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
4. Меѓусвет: габи Нивните форми ни сраснуваат за погледот и се огледуваат, привидни призраци, во воздухот: чадорчиња затворени со сласна слузокожа во бела мека лека обвивка памучни жизнерадосни белутраци млечни фереџиња повлечени, со тек на време како лажни ветувања демодирани манири на постоење; дволики појави, многуглави ламји - сенките предвреме да се насетуваат со флуид на влекачи и глодари за да биде кошмарна прошетката да има наезда на невестулки да има сѐ на претек: царски ѓубрарки, сончарки или „кукмарки“ (име за сѐ!) галапки, пупавки, млечки, рујни рујници јајчарки со боја на манго на папаја, јапонско лале или јаболко летни вргањи распукани како петици како суводолица збувнати небаре херпес по грозница.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Со себе поносев многу работи, Шнајдерот ми соши од негов штоф панталони, капи и имав многу волнени работи, плус дванаесет чифта чорапи, имав сѐ.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таму, во нашата куќа крај Езерото, големата куќа на целото семејство која беше близу пазарот, си имавме сѐ што ни требаше за да издржиме живи и здрави, повеќе денови, додека траеше бомбардирањето и додека се разменуваа војските.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)