има (гл.) - бев (гл.)

„Сѐ што имав беа некои стари фрлени ливчиња крај олукот” - размислува Frere-Jones во врска со познатите непрефинети, замачкани букви.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На нонсенсните оратори има беа глочка в око, трн, в грло.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Малите квадрати на нивните лица беа меки и влажни, предавнички голи; и молеа се ова да се прекине, и тие сите, колку што ги имаше во салонот, да станат кртови, да се завлечат в земја, и зашто черупките има беа полни со звучен експлозив, расеамо помагаа за да станат во таа ноќ сведоци на една хазардна игра во која тој многу вложи и многу доби.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Лицата има беа премачкани со бела боја.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ортаците изгледаа исплашени. - Пејте, - кисело ја повтори заповедта црвеноокиот. – Не сте неми.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сето најмило што го имаше беше на работ на пропаста.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа борење за мене беше фатално, до утрината целата долна облека што ја имав беше натопена, не заспав воопшто.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ме победи, а потоа се смири како да се кае, сакал да му бидам сигурна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа овците ги истрижи, најпрвин ја испра волната, па ни изнаплете чорапи, џемпери на сите во куќата, зашто сѐ што имавме беше дотраено.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)