има (гл.) - два (бр.)

Но, кажувајќи го ова, не мислам дека сите го користат тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грубо речено, има два вида корисници.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Да“, продолжи Владе, „така што во еден момент имало два мухтари. Маказар се поделило.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Над реката Вах во Пјештани има два моста, едниот е за сообраќај а другиот за пешаци, оној што води кон вратите на Купелниот Остров, во Пјештанските бањи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Моето изненадување не беше мало, кога се сретнав со огромното горило, кое имаше два човечки раста, а глава голема колку шиник.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Стапот секогаш има два краја, ама стапот е секогаш она што е меѓу двата краја.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Имало кислород и во меѓупросторот и меѓувремето.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во затворите секаде има два режима. Еден воведен од власта, другиот од самите затворници.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во шаторот имаше два душека.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но ако во историјата на културниот развиток на еден народ има два периода, меѓу коишто има еден како трети, но којшто е период на застој и е како непреодна стена меѓу нив, – тогаш во новиот период на развитокот на националното самосознание имаме преродба на народниот дух, коешто станува вистина врз стара основа, но во него влегуваат многу нови начела, во согласност со духот на времето и со специјалните потреби на народниот живот и неговите пројави. 160Таа преродба се одбележува и во книжевниот јазик и правописот: како едниот така и другиот се горе-долу слободни од некои традиции што не се согласни со современата состојба на разговорниот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Никифор Ганевски го потсети дека абердарката има два краја: едниот пука, другиот може да падне врз тилот на тој што ѝ го стиска чкрапецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На горниот крај имаат два рога, кои се долги до пет-шест санитметри.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Има два вида бакрданик, варен и вртен. Варениот се припрема на брза рака; откако ќе зоврие водата во котелот, во која пред тоа има турено сол и неколку дрвени лајци сало, полека се сипа царевно брашно и со сукало постојано се врти, затоа и се вика вртен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Десната страна на лицето со ноздра му се покриваше со секакви влакна. Имаше два различни профила.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Секоја индивидуа има два пола. Едниот е телесен, односно ментален, а другиот генитален.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Татко додека го следеше патот на една голема количка која ги носи трите сандаци со книги, а Камилски чекори зад неа, слушајќи лево-десно коментари, дека си го потрошил времето за овие книги, кои ќе завршат на некој таван или подрум се сети на своето враќање од Цариград, многу години пред да се најде Камилски во Париз, кога во родниот Поградец крај Охридското Езеро, по студиите во Париз, стигна со една чеза во која имаше два големи куфери.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Будењето имаше два дела: првиот дел беше нормалниот, кога ѕвонарот имаше сосема мирољубив однос.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Имавме два водича кои одвај ги натераа да нѐ водат до Ќафа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имаше два дрвени обрача и многуте видови цвеќиња и тревки ги врзуваше за обрачот а потоа ги сушеше под сенка. Таа не ме караше кога ја гледав што прави.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Снегот беше уште повисок. Недалеку од Бенче го изгубивме патот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Оставајќи впечаток како да исчезнува од постоење, тој дури додаде дека куќата има два влеза, едниот од нив преку задниот двор, кој излегува на едно споредно сокаче.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Всушност, тој имаше два неупотребувани што ги чуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше два влеза со железни врати и со кубиња и беше покриен со олово.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
22. СТАПОТ ИМА ДВА КРАЈА - едниот крај е сѐ туку на лош човек в рака, а другиот е врз грбот на добриот.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Од задната страна на собата, кон брегот, немаше прозорци, а отспреди, имаше два и, оттаму, бидејќи куќата беше поставена високо, се гледаше целото езеро таму дури до Лерна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Прости, само две раце имам два далечни брега и нашата неразделност - меѓу.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
А дедот Петко Беренџев од Старавина имаше два сина. Едниот на 28, а другиот на 31 година. Токму момци навреме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
– „Тие луѓе се штрковите наши што ни идат овде, браќа, им рекол; тамо во градот кај што бев има два извора: во едниот да се искапеш ќе се сториш штрк, а во другиот да се искапеш, да се сториш човек.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Подготвувам прилог за мојата емисија во врска со годишницата продолжувате со објаснувањето што никој не го бара од вас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Имам два различни податока, го пронаоѓате наеднаш спасоносното прашање и го сместувате во широко разбрануваната насмевка во која сте спремни да ги потопите сите грди помисли што ви се појавуваат со неочекуваната средба со познајницата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Помисли дека има два живота; дека неговата душа има две тела; дека неговото тело има две души; дека има способност да умножува светови и го греат две сонца...
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Кој е повеќе за Русија, кој е повеќе за Америка? (Пауза) Да ве немаше вас, не знам тоа како ќе се одредуваше, мајката. Немаше да се знае кој е што. Немаше да има хи-фи. Вака има два.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ги имам двата блока и третиот свет. (Пауза) Гут. (Пауза) Да ми ја ебе цел свет мајката, ако знам што се случува.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)