измие (гл.) - во (предл.)

Тоа утро гората не дотече на улицата за да се измијат во зелен порој од лисја испотените лица.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кај валијата, на султанот му потурија да се измие во биљурно коритце од сребрениот ибрик украсен со драги камења што го направил некојси Ибн Пајко, тогаш рисјанин, а сега само Мурат-ага, му рекоа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Па сепак, жарчето што пред исчезнување за кратко вивнуваше, го натера едно утро, откако се изми во браздата крај неговата ограда, решително да појде да ги запознае соседите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кутрето се налапа попара со млеко и муцка си изми во чиничето со вода.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сега веднаш ќе му донесам, а од утре ќе се редиме“ реков.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Сите им носевме храна.“ „Леле, ама сме ќутуци! Не му донесовме да јаде. И вода не пиело.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)