измачи (гл.) - од (предл.)

Проклет да бидам, измачуван од жедта, со часови без водица, со изгорена душа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И брза, измачуван од жедта, да стигне до водата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)