Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Докажувајќи се еден пред друг во натпреварот со знаење на финти, при тоа се чудеа на реакциите на возрасните, се потсмеваа на нивната немоќ во обидот да излезат на крај, да се справат со поставеноста на системот.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Откога ги понаместија појасите и тутнаа нешто во нив, излегоа на патот и трпчаа по него.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тој рече: - Алах, алах!31) Со него никој не може да излезе на крај!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Бев толку исцрпен што не бев во состојба спрема него да покажам дури ни презир. Излегов на улица, меѓу светот, како на соне.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ноќта еднаш или двапати излегов на чардакот, но брзо се враќав назад, тргајќи се од полната месечина, уплашен да не ги осветли таа јасно контурите на мојата бојазан.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Излегов на светлината надвор, ја отворив кутијата, и од неа испаднаа куп хартии.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Копај повнатре, море Јован“, рече друг, „околу наоколу, околу наоколу, повнатре, зашто подоцна ќе се стесни“. „Ќе излезе на осум метри. Да се кладиме!“ „На дванаесет до тринаесет“, рече друг.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сакам да кажам, мене никој не ми даваше во раце штотуку родени бебиња и ми дозволуваше на нив да ги вршам моите чудовишни експерименти. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 125

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Од друга страна, во Фектори имаше и маса „нормално” настроени луѓе, што се однесува до сексот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Мислам, во секој момент можеш да излезеш на улица и да видиш некој тип како разговара самиот со себе.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Метрите ни се чинеа долги како километри и кога излеговме на чистина, кога пред нас пак почнаа да се редат оснежените ливади и планини, тогаш се успокоивме.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Додека потпивнуваа ракија од балонот, некако на подбишега, помладиот велеше: „Излегов на крај и со германските царинарници.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Точно пред година дена, се сеќава Мертен, во центарлната команда самиот Фирер ги собра првите луѓе на рајхот и иднината на грчките Евреи беше определена, особено судбината на големата еврејска заедница на Солун.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Кому може да му користи тоа што двајца агенти на Гестапо во централната зградата на еврејската општина го влечат до тоалетот, заменикот на главниот рабин Хаим Хабиб, оној сериозен и скромен човек, кој да не беше Евреин, ќе беше уште и симпатичен – и како тоа да не е доволно, го исмејуваат и над Тората го тераат да одговара на нивните потсмешливи прашања за законот „заб за заб, око за око”, додека еден офицер на улица запрел некаков рабин, го однесол дома и му ја избричил половината од брадата и така го пуштил да излезе на улицата...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

- Еј, - викна таа тихо отстрана и одеднаш излегува на чистинката пред него.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Излеговме на брегот. Реката, папсана од летните жештини, течеше скротено.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Отиде право на караколот, го најде бимбашијата што го бркаше на „Соколот" четите и му кажа дека нападнале вчера вечер кај него и утре ќе денуваат на високата чука Маргара над нивното село.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

За првпат по десет дена излезе на пајдос во дворот и виде светлинка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Само двајца луѓе со по една маска излегоа на мракот од селото и тргнаа во два разни правци.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Митра ја зеде сакмата, Толе торбите, се замешаа во народот и излегоа на плоштадот пред станицата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Пчелите одамна излегоа на пролетна работа и почнаа да прават нови пити — садови за нивната зимница.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога виде дека не стрелаа на неа, се поткрена, ја отсурми и ја отвори едната пола та излезе на уличето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Презимуа ли бре, брат Толе? — срдечно го дочека попот и му ги изнесе неговите комитски алишта, пушката, пиштолот и дулбијата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Врапчињата ги оставија стреите на селските кошари и копите со слама, каде што цела зима се тресеа од студ, и излегоа на слобода да ги бркаат бубачките и да прават меки седелца, во кои ќе ги одгледуваат своите мили рожби.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

12. Со кревањето на аскерот од Мариово и со разубавување на времето им се отворија очите на сите селани, а особено на Толета. Селаните тргнаа по работа, та реши и Толе да „излезе на работа“.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Синот, кој исто така излезе на балконот и стои зад старицата, бргу ја сфаќа нејзината намера.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Нано, овде никој не бели... Ќе ти поцрнат дреите!... - ѝ вели тој кратко, суво, повеќе деловно и брза на работа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Ќе излеземе на Гола Глава кога се коси тревата, кога има јагоди, кога е цвет до цвет, пчела до пчела, а ветерот е исткаен само од миризби...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

И така, бива-небива, се плискаа момчињата околу половина час во студениот вир, се измокрија и кога веќе не можеа да ја поднесат студената вода, кренаа раце и излегоа на ливадата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Излезе на чистинката, на снежната белина, па чучна за малку, очекувајќи ги и своите следбеници, па кога уште неколку сенки се измолкнаа од под сенките на дрвјата, волкот претпазливо, лесно газејќи по замрзнатата површина на снегот, се упати кон плевната.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

А кога дојдоа нашите, се примири некаде, како под женски скут, и додека сиот град излезе на улици тој не се појави во чаршијата барем да си ја обие својата бутка, сѐ додека не го дочека синот во партизанска униформа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Седнаа, или попрво Геро го седна Ванета, на крајната маса од пивницата, којашто летово беше излезена на тротоар, така што минувачите им се чешаа од грбовите одејќи кон главната улица дење и главното корзо навечер.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кога излезе на балкон, Маре пак замижа - сега од сончевината а не од темнината.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во лудава ноќ песот излезе на песокта Слепецот заскитан во својот неповторлив свет Мирно ја прелистуваше книгата на темнината.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Рози си ги избриша рацете од пешкирот и излезе на терасата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тој е повеќе од сигурен дека таа мажачка е грешка и дека нема да излезе на добро.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Да се надживее зимата, да се излезе на сонце да се покажат ливадите понајвеќе гороцвеќиња, исусови венчиња, црнокалугерчиња, да навјаса потоа папрад, да се прават од него сеници за на свадба, да се здогледа „свекрвинското“, „зетовското“, „тешкото“, да се види онаа бела дарпна на свекрвата, она од сонцето озарено црвено јаболко забодено во врвот на свадбарскиот бајрак па одново потоа да дојде ноќ, ѕвезди на небото, кои само да потскокнеш – да ги дофатиш, и во заедничка постела, исправени ти, мајка ти, сестричката и братчето да си ја испеете пред благиот сон „Оче наш“...

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Квечерина излеговме на прошетка и разговорот нѐ одведе до оние исушени ритчиња некогаш како деца кога слушавме колку темно рика добитокон дури се враќа од пасење.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Се напиња, се грчи невиното во крошните, како невидливите жилички на семенката дури ја пробиваат земјата за да излезат на виделина.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Автобусот навистина се расипа, а работниците излегоа на улицата и застанаа да чекаат друг автобус, нервирајќи се дека ќе закаснат на работа.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

ФРОСА: Шуќур, шуќур кај не излегло на лошо. Црна мачка!...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Еразмо беше распнат меѓу два пата, прикован за сопствениот крст, кој му тежеше; покрај тоа што знаеше дека мора да го носи, беше немоќен да излезе на крај со неговата тежина, со тежината на своето сопствено физичко тело, со сето она што телото го бара!

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Возот како стрела на дајл-ап се пробива низ темното, и конечно излегува на чистина.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Црна листа Нечистотија од папокот земја што излегува на Црно море Калеш Анѓа кога ти се темни пред очите.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

И ние му се претставивме и го замоливме да нѐ упати како да излеземе на автопатот што води за Тирана.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Излеговме на улицата Анастас Дурсаку, преминавме на другата страна, и стоејќи под сенката на разгранетата палма, гледаме во прозорските капаци зад кои се собите, тесното ходниче и двете лавабоа во кои никогаш не видовме вода.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Последнава за Србија има поголемо значење, отколку за Бугарија, оти Бугарија може да излезе на Егејското Море и преку Кавала и Деде-Агач.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Нашево државиче не излегува на две води, на две мориња, уште помалку на два океана.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Со една голтка го смирив огнот во себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Излегов на чардакот и во теравење го видов Арсо Арнаутче под кривото дрво.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Секако, и пред тоа мојот татко повеќе пати ме земаше за посочениот орган, но претходните обиди не беа ништо повеќе од реални симптоми на татковска нежност.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во сегашниот случај, тој, освен другото, ми натна мене и себеси на главата по една шапка и ние излеговме на улица.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И сите слушаа: Оној ниеднаш не излегол на улицата без едно одделение борци за лична охрана.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Со неговата налудничава сестра никој не можеше да излезе на крај.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Арсо и Глигор веќе излегоа на опустената широчина од плоштадот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И почетокот на нашето убаво и достојно за оние што ќе излезат на сонце!

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Ова не ќе излезе на добро, му велам јас на Јона, ова мора да донесе некоја болест, му велам, или некоја чума или краста, му велам, сушна година или вошливо време, му велам, или пак некоја долга војна.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе стојам, стојам над него, па ќе излезам на чардак.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ова, овие зборови, велат жените, може да излезат на друга војна.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Надвор кракаат кокошките, излегле на пасење со маглите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Јон зел паурче ракија и излегол на чардакот. Пие ракија и вика, развикува. Сите да чујат. Да ме гледаат. Нетокму човек, извртен наопаку.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Чинам излези на чардак и гледај, гледај надвор, под куќата, ама ништо да ми засенее, да ми се преметне.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

ЛУКА, Слушај ти, добро што твоите браќа и сестри ме удавија со здодевност, но сега кога те дочекав со толку желба да излеземе на прошетка, доаѓаш накисната до кожа НЕГОВИТЕ и со лице некаде меѓу боја на олово и форма на превртен чадор, кое така добро го познавам. Па не можеме така да се разјасниме, гледаш ли.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во последниот став на обредот играта е загубена ако Ана (ако Маргарита) ја фати врската Лињ д’Со или ако веднаш излезе на улица; веднаш, еве сега, бидејќи на таа станица и ги нема бескрајните ходници на коишто обично налетувам, туку скалите брзо водат кон целта, кон одредиштето како што велат во средствата на јавниот превоз, а на некои јазици - и кон судбината.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Кога по одморот, пак ја покани за игра, и кога пак нивните тела се развиорија, нејзе како да ѝ се слоши, како да ѝ се сврти во умот и побара да излезе на терасата, на воздух, да земе здив, да се одмори.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Во мигот стануваше свесен, ако овој ракопис еден ден излезе на светлината на денот, посебно место треба да им биде посветено на обичаите и традицијата, посебно исхраната, на Турците, кои носејќи ги шаманските корени со Кинезите, Индијците и Персијците, во XI век ќе се најдат пред вратите на Мала Азија, колепка и простор на минување на повеќе цивилизации, какви што биле Хитите, Лувитите, Хуритите и Скитите, за потоа да ги примат и влијанијата на западната цивилизација во којашто влегувале и Феникијците, Римјаните, Византијците.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И во сите овие скитии ќе се одржува културата на исхраната, со своите константи и метаморфози...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко долго време размислуваше како да излезат на крај со сложената мисија која сѐ повеќе и повеќе ги одвлекуваше во лексичкиот бескрај.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Само така ќе можеме да излеземе на крај со натрапничките зборови во нашите јазици, кога ги наложи историјата на туѓинците.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но, сепак, мораше да се излезе на мегдан!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој смисли и можна типологија на подрачјата со најмногу заемки, без да го извести за тоа Камилски, кој исто така трагаше по излез.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тешко беше со вошките да се излезе на крај.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

По некое време, тие незабележително полека се искраднаа од распеаната атмосфера која владееше во куќата на газда Ѓорги и без никој да ги види излегоа на улица.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Една прекрасна играчка - ќе ти се допадне“; потоа излезе на дождот, отиде до една мала продавница во близината, која сѐ уште работеше повремено и се врати со една картонска кутија, „Не лути се човеку“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Може не ќе излезе на ништо“, се обиде да се поднасмее Марко.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Без таква дозвола никој не смееше ни да излезе на езеро.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Излегоа на лице место. Со повиканите дојде и мајстор Јосиф, жолт како лимон, но и со алови дамки од лутина по шијата.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Цапаше ли пак во ѓолот што мислеше дека го прецапал и излегол на суво?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ибн Бајко излезе на половина од молитвата на попот. Нозете му се тресеа. Колкот силно го болеше.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тогаш кога Симон ми зборуваше за стрелањето што го извршил Борко и дека тој го потопил Долнец, не заради некаква полза за земјоделието и за напредок на земјата, туку за да се спаси ако може себе си од тешкиот товар на злосторот, да го скрие и да оневозможи тој злостор да излезе на видело, во тие моменти на повреденост и изгубеност кога се вртев наоколу и по својата глава барав со кого би можела да зборувам, до телефонот го забележав името и бројот на Владе историчарот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Иако исплашени дека газдите ќе им се одмаздуваат, тие сепак се одважија да излезат на штрајк.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

– Тогаш нека вршат агите наоколу – со извесна иронија проговори поп Јаков. – Ние ќе си седиме, ќе си јадеме, ќе си пиеме цело лето, а назиме, ќе даде господ студ, ќе видат невидат, ќе го напуштат нашето златно Мариово и ние ќе си излеземе на пролет како гуштеричките.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ни пари видов, ни пари зедов, но, ете, со тие шејтани не се излегува на крај.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

На Вилка ѝ навеза ли ново кошулче? — ја праша Доста Бојана со која никаде не се делеше, та дури и на Велја сабота навалија двете еден котел, да приперат нешто ситно од децата и да набелат некоја нова нивна кошула, оти утре треба да се излезе на сретсело, а дал господ, тие двете се „брези магарици" и сите витолишки во нив ќе гледаат, а особено нивните деца: како се облечени и наружани.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И не помина многу време скриената борба излезе на мегдан.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И уште кога учителот Милан Ацев кажа дека попчето што ќе излезе на сцената не е никој друг ами попов Крсте, неа мравки ја полазија по целото тело.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Бојана Жиовката излегла на портата да го побара Толета, и кога ја виде Доста. застана да се видат и полафат, почнувајќи прва: — Мори, каде вака, другачке, со вурката за поас?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Селаните, дознавајќи за мислењето на комисијата, се возбудија, излегоа на средсело, развикуваа, се лутеа на кметот и учителот што ги пречекуваа полковниците, што ги гостеа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Излегоа на падината над Пишишки Камен. На зелената падина, под високите буки, на тревата лежеа и си починуваа многу партизани.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Излезе на горниот крај. Врбакот свршуваше.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Откако Никсон неславно падна, по 32 месеци во затвор, Лири излезе на слобода.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

По овој малку необичен разговор, паметам излеговме на прошетка.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Кога роси и дете кога си игра на улицата И мајка од некаде кога довикува И златна јаболка во дворот кога се ниша Излезете на молитва За вечен да биде таа слика Зашто по многу време ќе застанеш под прозорец И гледаш: Веќе е есен и детето во тебе го нема И пред тебе и сушата и лисјето венат и ниту роси и којзнае каде е Магдалена...

„Камена“ од Анте Поповски (1972)

Сѐ ќе биде проверено и сѐ ќе излезе на виделина, рече тој.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

КРТОВИЦА: Јас го осетив одма. Штом почна да се интересира, јасна работа. Ќе излезе на вампире. Знаев.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

„Би можела ли да ви помогнам?“ „Не, благодарам. Ќе излеземе на крај.”

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Пликот со двете канадски марки, што го имаше добиено од својот Крсто, сега заедно со војничкото четириаголно парче хартија ги грее во пазуварката - до срцето...