издува (гл.) - прашина (имн.)

Циљка, со испупчени усни дува. Ја издувува прашината, а потоа долго го гали со погледот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја издува прашината, со растреперени прсти ја одврза врвцата и на маса почна да реди пожолтени исечоци од весници.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)