Се издига од леѓенот, штотуку избраната кралица на летото, овенчана со бело цвеќе.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Човековите мисли се како бранови што се издигаат од океанот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Кога се влече кофата од дното нагоре, се намотува синџирот на дрвениот трупец, попречно зацврстен за двата дрвени столба кои се издигаа од двете надворешни страни на бунарот, за да го придржуваат сламениот покрив.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
- Сега ќе го гледаме изгревот на соцето – рече таа подзаспана во гласот, се издига од под покривката почна да се соблекува потопло за надвор.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
А луѓето, луѓето имаат сируси во главите, кои им излегуваат низ очите, како сунгерестите димови кои се издигаат од тлото, распукано од врелите дождови.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)